performance

In deze grappige en gepassioneerde monoloog voor Einat Tuchman zoekt Orla Barry de grenzen op van kunst, gender en het landelijke alledaagse. Ze beschrijft de ervaringen van een kunstenares die terugkeert van de stad naar haar geboortegrond en daar als ‘boer-kunstenaar’ heropleeft. Toeval, humor en een subtiel taalspel vormen de ingrediënten van een voorstelling die orale geschiedschrijving met persoonlijke herinneringen verweeft.

Einat Tuchman werkt sinds enkele jaren in Molenbeek. Na lang aandringen slaagt ze erin om een kelderruimte in een buurthuis te mogen gebruiken: het wordt de ‘Espacetous’. Iedereen is er welkom om te praten, te werken of gewoon te zijn. Het buurmeisje Doha is er regelmatig te gast. Samen maakten ze Other Enter, dat vertelt over de moeilijkheden die je tegenkomt bij het opzetten van buurtprojecten en hoe ze er toch in slagen om voor gewone mensen een plek te creëren waar ieder zichzelf kan zijn.

Heeft stem een gender, heeft huid een ras? Zowel gebruik makend van drag, vogueing, striptease, YouTube-tutorials als het triadisch ballet van Oskar Schlemmer, proberen zeven lichamen en nog veel meer objecten nieuwe constellaties uit, als surrealistische ready-mades. Met veel ironie toont de voorstelling genderidentiteiten op een hyper-stereotiepe manier, om ze vervolgens weer te ontmantelen.

Voor Celestial Sorrow werkte Meg Stuart voor het eerst samen met de Indonesische beeldende kunstenaar Jompet Kuswidananto. Vertrekkend vanuit collectieve herinneringen en fictieve trauma’s creëert het duo een wereld van licht en beweging, bewoond door drie performers en twee muzikanten. De voorstelling ging in 2018 in première in de Kaaistudio’s, en verhuist voor deze herneming naar de scène van het Kaaitheater.