In Exhibit A probeert Haddioui haar familiegeschiedenis te verweven met de wereldgeschiedenis - van het intieme tot het politieke, waarbij ze kwesties van onderdrukking bekijkt door een prisma van lichamen in de marge. Door de schijnwerpers te richten op onzichtbaar gemaakte lichamen, nodigt Haddioui ons uit om, in een woedend vrolijke voorstelling, de mechanismen van onderdrukking in vraag te stellen die op haar lichaam en dat van haar familieleden worden uitgeoefend door kapitalisme, kolonisatie en het patriarchaat.