Zes performers en drie muzikanten ontmoeten elkaar in een nachtclub. Of is het een arena? In dit onbetrouwbaar, ondergronds toevluchtsoord dreunen bassen en klinkt speelse jazz. UNTIL OUR HEARTS STOP was een van de absolute hoogtepunten van het vorige seizoen, en haalde meer dan terecht de selectie van Het Theaterfestival 2016
Vier dansers ontpoppen zich op scène tot muzikanten. Traditionele Alpenmuziek, groepsdansen en rituelen ontdoen ze behendig – en met veel gevoel voor humor – van hun regels en conservatisme. Na SunBengSitting zet Simon Mayer zijn zoektocht naar traditie verder.
Een groep van twaalf performers verkent het mysterieuze van plezier. In een lange, sensuele beweging raken lichamen elkaar aan, verliezen hun grenzen, vibreren, vormen onverwachte composities en constellaties met de omgeving. Mette Ingvartsen kijkt zeven concepten van plezier recht in de ogen.
Mette Ingvartsen onderzoekt de manier waarop we vandaag omgaan met het lichaam en seksualiteit. Ze leidt je doorheen video’s, performances, boeken, films, bewegingen, tekst en beeld en brengt zo de geschiedenis terug tot leven.
Cinemaximiliaan is een cinema voor mensen onderweg. Het project ontstond spontaan in het vluchtelingenkamp in het Maximiliaanpark, waar dagelijkse filmvertoningen voor welkome afleiding zorgden. De vrijwilligers van Cinemaximiliaan ontmoetten tal van nieuwkomers met artistieke talenten. Deze avond zie je drie van hen aan het werk.
Burrows en Fargion tonen opnieuw Body Not Fit For Purpose. De heren verzoenen persoonlijke politiek met de onmogelijkheid om iets van consequentie te zeggen met dans. Ondertussen onthullen ze de doorlaatbaarheid van een choreografie, voor welke boodschap ook.
Vijf kunstenaars uit verschillende disciplines staan in het centrum van een fantasierijk, bizar en intiem ritueel. Samen met vijf performers gaan ze op zoek naar een gedeelde energie, in een wervelstorm van muziek, licht, beeld en beweging. Vertrekkend vanuit schetsen en aanzetten onstaan voor je ogen de verschillende scènes. Doe je tegoed aan de herneming van een van Stuarts meest genereuze voorstellingen!
Zes performers, een drummer, een pianist en een bassist ontmoeten elkaar in een ondergronds toevluchtsoord. Treed binnen in een wereld vol lust en illusie, ergens tussen nachtclub en arena in. De voorstelling van zaterdag 21/11 is afgelast omwille van het verhoogde veiligheidsniveau.
Choreografe Eszter Salamon blikt terug op honderd jaar oorlogsvoering. Samen met haar zes dansers boetseert ze een dodendans uit tribale dansen en volksdansen. Allemaal met een oorsprong in conflicten over de vijf continenten heen. Gemaskerde figuren gaan de horror te lijf met energieke rituelen!
Choreograaf Laurent Chétouane waagt zich aan een iconisch werk: de Johannespassie van Bach. Hij is niet geïnteresseerd in een perfecte uitvoering en laat zijn dansers het passieverhaal niet uitbeelden. Zal Bach je ontroeren, zonder het vangnet van een strikte choreografie, zonder geschoolde zangers en met maar zeven instrumenten? Wat gebeurt er met Bach wanneer je zijn muziek ‘ontheiligt’?
Een groep van twaalf performers verkent het mysterieuze van plezier. In een lange, sensuele beweging raken lichamen elkaar aan, verliezen hun grenzen, vibreren, vormen onverwachte composities en constellaties met de omgeving. Mette Ingvartsen kijkt zeven concepten van plezier recht in de ogen.
PERFORMATIK 2015DOUBLE BILL - Body Not Fit For Purpose is het eerste openlijk politieke werk van choreograaf Jonathan Burrows en musicus Matteo Fargion. Uitgangspunt is de nutteloosheid van dans om iets van enig echt belang uit te drukken, en tegelijk de inherente, glorieus gekke radicaliteit van de poging daartoe. Met sequenza brengen kunstenaar Manon de Boer en violist en componist George van Dam een programma van live performances en films rond vier composities voor soloviool.
Vijf performers reizen doorheen de geschiedenis van de dans – en mogelijk ook haar toekomst. Keer op keer kondigt een indrukwekkende, nieuwe wereld zich aan. Hun voortdurende poging om overeind te blijven toont de mens in al zijn kwetsbaarheid. In Built to Last werkt Meg Stuart voor het eerst met bestaande, klassieke muziek.
Choreograaf Andros Zins-Browne en danseres Chrysa Parkinson herinterpreteren Het Zwanenmeer (Le Lac des Cygnes). Het oorspronkelijke verhaal blijft slechts impliciet aanwezig. Het eindresultaat krijgt de vorm van een holografische installatie van een fysiek lichaam dat langzaam verdwijnt in zijn virtuele tegenhanger.
Vertrekkend van de seksuele utopie van de tegencultuur in de jaren ‘60, onderzoekt Mette Ingvartsen hoe we vandaag omgaan met ons lichaam. Met de solo 69 positions begint zij aan een nieuwe cyclus, The Red Pieces. Daarin kijkt ze door een vergrootglas naar de relatie tussen seksualiteit en maatschappij.
