+++ KAAITHEATER ON TOUR +++ • Join us at Ancienne Belgique • Atelier 210 • Bronks • Charleroi Danses-La Raffinerie • CC De Factorij • CC Strombeek • Rosas Performance Space • Les Halles de Schaerbeek • KVS • Théâtre National • Théâtre Varia • Westrand • Théâtre Royal des Galeries • Cinema Palace • Maison poème • Mercerie
Twee verschillende choreografen werken met dezelfde groepen dansstudenten. Het resultaat is een erg uiteenlopend programma dat draait rond energie, virtuositeit en de diepe relatie tussen dans en muziek.
In Zeppelin Bend verbinden Katerina Andreou en Natali Mandila dansen, acties en geluiden die zowel de hardcore discipline als de psychedelische verbeelding aanspreken.
Mimi’s Shebeen is een krachtige nieuwe theaterproductie van KVS-gezicht en artieste Alesandra Seutin met haar gezelschap Vocab Dance. Via dans, tekst, zang en muziek neemt ze het publiek mee naar de krochten van een gedeconstrueerde Shebeen* en op een reis vol leven, strijd, doorzetting en vastberadenheid.
In VanThorhout betreedt Alexander het podium als Thor. Wanneer verlies je de kracht om deze zware hamer te manipuleren en wanneer neemt de hamer het over en wordt hij oncontroleerbaar?
O Samba do Crioulo Doido is een stekende, frontale kritiek op de raciale stereotypen die geassocieerd worden met zwarte lichamen en die rondspoken in ons collectieve onderbewustzijn. Het stuk werd in 2004 gecreëerd door Luis de Abreu en 20 jaar later doorgegeven aan Calixto Neto. Het is een schalkse toe-eigening van een lichaam dat vaak als ondergeschikt wordt beschouwd, een uitnodiging om zichzelf en de eigen geschiedenis terug te claimen.
De tweede en wellicht ook de meest opgevoerde voorstelling van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker neemt je mee naar een nieuwe dimensie. Minieme variaties laten aanvankelijk perfect synchroon uitgevoerde bewegingen langzamerhand verglijden en verschuiven, wat een complex spel van wisselende vormen en patronen creëert.
In CASCADE resetten Meg Stuart en zeven dansers de klok, en dagen ze de werkelijkheid uit om nieuwe vormen aan te nemen. Balancerend op de rand van een wereld die in snel tempo verdwijnt, storten ze zich in een andere dimensie. CASCADE is een onvoorwaardelijke overgave aan wat we niet weten over de ander. Een terugkeer naar Brussel na internationale tour!
How a falling star lit up the purple sky is een dynamisch visueel gedicht dat een paradigmashift voorstelt, weg van de gebruikelijke vuurgevechten, vilificatie van inheemse bewoners en claims op "onontdekt" land, in het western filmgenre. Jeremy Nedd en Impilo Pantsula geven leven aan nieuwe verhalen waarin de natuur, in plaats van de mens, de hoofdrol speelt.
Samen met een groep skaters en dansers verkent Mette Ingvartsen de snelheid en energie van beweging op wielen - een fysieke herinnering uit haar eigen jeugd. Meer dan een vlekkeloos spektakel van virtuoze prestaties, markeert Skatepark de opkomst van een community die wordt gedefinieerd door doorzettingsvermogen en hard werken.
Een voorstelling als een poort voor het terughalen en opnieuw bekijken van vergeten of - op sommige plaatsen - verboden vormen van extatische en betoverende dansen uit het pre-islamitische West-Aziatische culturele erfgoed.
Wat komt er voor aanraking? Is het verlangen? Angst? Walging? Troost? Plezier? Vera Tussing en neemt samen met drie dansers het publiek mee in een multidisciplinaire promenadevoorstelling om onze persoonlijke relatie tot aanraking zorgvuldig te overwegen en te heroverwegen.
YES, yes, yes, dit kan iets worden! YES is zacht, YES is dicht, YES is spanning en loslaten, YES is te veel en te weinig. YES is; alles wat je aanraakt, verander je.
EXÓTICA is een opzwepend ritueel. Het is een ware seance waarbij dansers opduiken als voorouders , als queer en femmes of colour van vroeger en nu. Op die manier gaan ze de dialoog aan met het publiek. Ze reenacten, bezweren, celebreren en voeren uitdrijvingen uit.
Met deze nieuwe creatie verschuift Anne Teresa De Keersmaekers haar verkenning van de relatie tussen muziek en dans terug naar de popmuziek. EXIT ABOVE zet niet alleen aan tot dans, maar benadrukt ook de noodzaak van verhalen en muziek waartoe we ons kunnen verhouden en die we kunnen herkennen.
Acht dansers en een reeks lijnen op de grond lijken de sporen van een bewegende constellatie te traceren. De dansers bewegen in een prachtig evenwicht tussen extreme vrijheid en collectieve eenheid, als bladeren in de wind. Het gezang dat ze aan elkaar doorgeven, wordt het element dat hen bindt.
In het Lingala, de moedertaal van danseres en choreografe Jolie Ngemi, draagt ‘Nkisi’ verschillende betekenissen: medicijn, remedie, hekserij. Deze solo performance neemt je mee op een trance-achtige trip en onderzoekt de magische krachten tussen hekserij en sciencefiction.
In een queer spel met planten, haarborstels, toestemming en plezier worden de identiteiten en verlangens van enkele menselijke personages grondig door elkaar geschud en getransformeerd.
A librarian presents van Larissa Ballarotti is een confrontatie met de stemmen van overleden vrouwelijke schrijfsters als Hilda Hirst en Sylvia Plath.
H(a)unting Game van Túlio Rosa speculeert over het concept van de jacht als een van de instrumenten in de Braziliaanse beeldvorming rond geschiedenis, volkeren en landschap.
De Argentijnse choreografe Jimena Pérez Salerno onderzoekt in Unproductive will of we een andere relatie tot tijd kunnen creëren dan degene die het dominante wereldbeeld ons voorhoudt. In Perle Noire meandert de jonge Brusselse slamdichter Mugeni doorheen persoonlijke herinneringen, reflecties en ervaringen.
Tijdens de Open Studios rondt caterina daniela mora jara haar traject als huiskunstenaars af met een minifestival waarin ze vijf andere kunstenaars uitnodigt om het podium met haar te delen. In deze eerste double-bill presenteert ze haar eigen solo en een solo van Loucka Fiagan.
Een film-dans-performance over het leven, het werk en de psychose van de legendarische choreograaf Vaslav Nijinski, die met de Ballets Russes hoge ogen gooide in het Parijs van de vroege 20e eeuw. Een tiental jaar later schrijft Nijinski een dagboek, waarin hij getuigt van een beginnende psychose die later zal overgaan in schizofrenie. In FLY versmelten ware en denkbeeldige feiten op een dromerige en experimentele manier.
In 2015 onthulde een röntgenscan dat onder de verflagen van het beroemde Zwart Vierkant van Kasimir Malevitsj een racistisch opschrift verborgen zit. Zelfs de opperste abstractie blijkt niet vrij van politiek. Binnen de lijnen van een uitgelicht vierkant zetten drie zwarte performers deze spanning nu op scherp en zoeken een bezwerend tegengewicht voor scherpe binaire tegenstellingen zoals licht en donker, ratio en gevoel, zekerheid en onzekerheid.
Geïnspireerd door cultauteur Kathy Acker en componist Jacques Ibert laat Knight-Night de figuur van Don Quixote balanceren tussen fictie en realiteit. Met zang, tekst, kostuums en choreografie spelen ze een spel van blikken met het publiek en roepen ze tegelijk een ingebeeld landschap op met fantastische situaties.
In Nebula benadert Vania Vaneau het menselijk lichaam en diens relatie tot de natuur als een samenkomen van krachtvelden in een post-apocalyptische context. Nebula is een moedige oversteek naar het onbekende en een moment van totale verduistering waarin je glimpsen kan opvangen van andere mogelijke werelden.
Vier totaal verschillende landschappen ontvouwen zich op de scène. Het podium wordt achtereenvolgens een leegte, een stortplaats, een synthetische woestijn en een horizon. Plekken die bewoond worden door zonderlinge figuren en levenloze, uitgeholde oppervlakken – vreemd maar precies in hun lichaamsbewegingen en hun aanwezigheid.
![VanThorhout [+14]](https://kaaitheater.be/sites/default/files/styles/3_2_landscape/public/2324/vanthorhout_-_alexander_vantournhout_c_bart_grietens_4.jpg?itok=BC8a48xR "VanThorhout [+14]")
