+++ KAAITHEATER ON TOUR +++ • Join us at Ancienne Belgique • Atelier 210 • Bronks • Charleroi Danses-La Raffinerie • CC De Factorij • CC Strombeek • Rosas Performance Space • Les Halles de Schaerbeek • KVS • Théâtre National • Théâtre Varia • Westrand • Théâtre Royal des Galeries • Cinema Palace • Maison poème • Mercerie
The moon is the moon is the moon ontmantelt de structuur van een danstrio en legt haar bouwstenen bloot. Net zoals in de schetsen die voorafgaan aan een schilderij, vertrekt de voorstelling vanuit verschillende perspectieven en houdingen. De afzonderlijke lagen die je in de choreografie ontdekt, nodigen uit tot een nieuwe manier van kijken.
Beeldend kunstenaar Fabrice Samyn installeert zijn zeven Breath Pieces rondom een wachtkamer. Performers voeren verschillende acties uit die je tijdsbewustzijn intensifiëren en je aandacht richten op het fundamentele en oncontroleerbare van ademhaling. Ieder onderdeel volgt een raadpleegbaar protocol dat de interacties tussen performers en publiek bepaalt.
In een prikkelend theatraal spel zoek je als publiek de grenzen op van het voorstelbare, voorbij wat waar, goed, of politiek correct is. Kunnen de meest vrolijke, vreemde, onwaarschijnlijke en wilde fantasieën een invloed hebben op de wereld die we samen delen? De inzet van het spel: tijd en ruimte maken voor onze eigen verbeelding.
Stap binnen in dit even speels als onderzoekend maatschappelijk laboratorium. STRANGER is een levensgroot bordspel dat peilt naar eerste indrukken. Kun je met anderen delen wat je denkt bij het zien van een onbekend gezicht?
Ligia Lewis werpt zich op de kleur rood – tussen liefde en woede in – terwijl ze vragen stelt over (re)presentatie, abstractie en de grenzen van betekenis. De drie performers schuren met hun lichamen tegen het grensgebied van het podium aan terwijl hun uitputting steeds hogere niveaus bereikt. Stap mee in deze trip naar de essentie van het toneel: zwart! Lewis ontving de prestigieuze Bessie Award voor minor matter.
Juli Apponen onthult een autobiografie van haar lichaam. Onvermijdelijk gaat die over identiteit, seks en gender. Het resultaat is een collage van onnoemelijke pijn, anatomische rapporten van veel te veel operaties en bureaucratische avonturen. Wie of wat bepaalt wie of wat je bent? Deze indringende lecture performance beantwoordt die vraag, misschien uitdrukkelijker dan je eigenlijk wil.
Elastic Habitat is een immersieve installatie – een soort speeltuin zeg maar – die je uitnodigt textiele sculpturen te onderzoeken, aan te raken of zelfs te dragen. Je kruipt letterlijk in de huid van een denkbeeldig lichaam en krijgt zo de tijd om op een onbevangen, zintuigelijke, intuïtieve manier je eigen identiteit te onderzoeken.
Cock, Cock… Who's There? is een verontrustend en aangrijpend verslag van een jonge vrouw die intimiteit en geweld onderzoekt. Met de camera in de hand werpt Samira Elagoz een licht op de online manipulatie van lichamen, terwijl ze op een slimme manier de rollen omdraait van de typische man-vrouw-dynamiek op het internet.
Tibaldus gaat aan de slag met Yvonne, Prinses van Bourgondië van de Poolse avant-garde schrijver Witold Gombrowicz. Als toeschouwer stap je mee in deze arena waarin zich een ware strijd afspeelt. Het absurde universum van Gombrowicz krijgt in de handen van deze jonge makers een frisse en speelse update!
De Metropolitan Police noemt hem een extremist. Volgens de Britse gezondheidzorg is hij schizofreen, bipolair en heeft hij borderline. Hijzelf verkiest de term Mental. Na 14 jaar als outlaw en psychiatrische patiënt doorgebracht te hebben, nodigt the vacuum cleaner je uit in zijn slaapkamer om te luisteren naar zijn levensverhaal. Vertrekpunt zijn talloze dokters- en politiedossiers en rechterlijke bevelen waar hij met behulp van de privacywetgeving de hand op wist te leggen.
Stel je voor dat je voor één moment even iemand anders mag zijn. In HUIS word je uitgenodigd op een onbekende locatie. Door de onverwachte situaties waarin je terechtkomt, kun je niet langer als toeschouwer vanaf de zijlijn blijven toekijken: er is geen plek om je te verschuilen. Zonder enige dwang maar op volstrekt natuurlijke, haast surrealistische wijze word je onderdeel van een nieuwe ‘thuis’.
Imaginons qu’on puisse être autrui le temps d’un instant. Dans HUIS, on est invité dans un lieu inconnu. En raison de la situation inattendue dans laquelle on aboutit, on ne peut plus assister en spectateur depuis la ligne de touche : il n’y a nulle part où se cacher. Sans aucune pression, de manière totalement naturelle, quasi surréaliste, on devient un élément d’un nouveau « chez-soi ».
Als nieuwe stem binnen het hedendaagse Indonesische danslandschap onderzoekt Eko Supriyanto de relatie tussen zijn Javaanse culturele erfgoed en het ritme van de onderwaterwereld – een wereld zonder zwaartekracht waar een ander perspectief mogelijk wordt. Hij put uit zijn klassieke dansopleiding, zijn duikervaringen en de Javaanse landbouwtraditie van het kerven in de grond.
Na een reeks solo’s maakt Volmir Cordeiro een eerste werk voor vier dansers. Hij maakt een dans die de fysieke werking en handelingen van het oog wil weergeven. Het innerlijke, het verborgene en zelfs het pre-menselijke en kannibalistische komt bloot te liggen in deze heftige, bijna obsessieve zoektocht naar dans, naar dat wat je niet kunt benoemen.
In deze solovoorstelling brengt Rochdi Belgasmi het swingende Tunis uit de jaren 20 weer tot leven. Wanneer ’s avonds de bakkerijen, viswinkels en slagerijen transformeerden tot cafés chantants, verschenen er mannen als ‘Ouled Jellaba’. Ze schonken thee, jongleerden en zongen – maar vooral dansten ze: als vrouw.
