Ode aan de man

Laura van Dolron heeft besloten om al haar voorstellingen in het seizoen 2013-2014 te annuleren. In ruim tien jaar heeft Laura vele voorstellingen gemaakt, reflectie en bezinning waren daarin terugkerende thema’s. De persoonlijke aard van haar werk vergt nu een periode van herbronnen. Opnieuw een periode van reflectie en bezinnen, maar nu even zonder producenten, publiek en pers.
Wie reeds tickets kocht voor Ode aan de man, krijgt deze uiteraard terugbetaald.

Het sterke geslacht

Niet alleen vrouwen verdienen tips and tricks uit glossy magazines over hoe te leven en lief te hebben. Ook mannen hebben recht op antwoorden op hun vragen over hoe ze man, geliefde, vader, vriend of mens moeten zijn. Dat is het uitgangspunt van Laura van Dolrons nieuwste voorstelling Ode aan de man. Ze maakt een liefdevolle, lustige voorstelling voor en over mannen, omdat ze dat nodig hebben.

Waarom bestaan er internationale vrouwendagen, maar hebben de mannen er geen? Waarom wordt steeds het vrouw-zijn geproblematiseerd, terwijl het toch ook niet gemakkelijk moet zijn om als man door het leven te gaan? Waarom worden de vrouwen steeds bezongen in de kunst maar krijgen de mannen zo weinig lof toebedeeld in schilderijen, boeken of liedjesteksten?

Vanuit een grote liefde voor het sterke geslacht, waagt Laura van Dolron zich als vrouw aan een inhaalbeweging. Ze brengt een ode aan de man, en wel iedere avond aan een andere. Bij elke voorstelling plaats ze één van haar mannelijke muzen op het voetstuk waar eeuwenlang de vrouw zich heeft genesteld. Zo verschilt de voorstelling avond na avond en kan het zowel uitdraaien op een brute battle of the sexes, een dromerig duet of een romantische komedie.

• Vorig jaar introduceerden we Laura van Dolron met haar voorstellingen Sartre zegt sorry en Iemand moet het doen. Deze Nederlandse stand-up filosoof schrijft, regisseert én speelt haar eigen voorstellingen, waarin een spitsvondige humor hand in hand gaat met  dieperliggende, grote vragen over de wereld waarin wij leven.

‘Ik houd van hun schouders, hun heupen, het feit dat ze wel altijd ergens een litteken hebben in hun gezicht. Ik houd ervan als er kleine druppels water in hun wimpers zitten... Ik houd ervan als ze doen alsof ze luisteren als ik over gevoelens praat. Ik houd ervan hoe zij van ons vrouwen kunnen houden, eigenlijk veel beter dan wij dat van onszelf kunnen of laat staan van elkaar.’ - Laura van Dolron