Midday and Eternity (the time piece)

Met Midday and Eternity (the time piece) maakt Eleanor Bauer het sluitstuk van een trilogie die begon met A Dance for the Newest Age (the triangle piece) en Tentative Assembly (the tent piece). In haar trilogie driehoek-tent-tijd onderzoekt Eleanor Bauer dans als een synthese van vele facetten van ervaring en intelligentie. De drie voorstellingen bevragen drie aparte manieren om volgens de moderne wetenschap waarheid te produceren: wetenschap, politiek en spiritualiteit.

Midday and Eternity heeft het over de grote onbekenden van de toekomst. De voorstelling kijkt recht in het midden van een levenslange danspraktijk, om dans te maken voor de blinde vlek die zich binnenin al het bekende bevindt en de sleutel vat tot het geheel. Meer nog dan te zoeken naar nieuwe of onontdekte territoria in verre hoeken voorbij het gekende, kijkt Midday and Eternity diep in wat we heel goed kennen, om te ontdekken wat de hele tijd recht onder onze neus verstopt lag.

de trilogie driehoek-tent-tijd

A Dance for the Newest Age (the triangle piece) maakt gebruik van wetenschappelijke modellen om de beweging van vele lichamen als één te organiseren. Tentative Assembly (the tent piece) benadrukt het politieke karakter van choreografie als organisatie van de beweging van mensen, geactiveerd door de relatie tussen het individuele en het collectieve. Midday and Eternity (the time piece) benadert dan weer het spirituele van dans als praktijk die het enkelvoudige verbindt met het universele, en met “het dansen, niet de danser” als drijvende kracht.

De trilogie van Eleanor Bauer definieert zichzelf ook in de tijd. A Dance for the Newest Age herziet het verleden als een soort hedendaags. Tentative Assembly toont het heden via ons engagement tegenover elkaar in het hier en nu van de live performance. Midday and Eternity benadert dan weer de toekomst als Eeuwige Herhaling, bekijkt het dansende lichaam en zijn relatie tot de toekomst in zijn productie van voorspelbaarheid, potentieel en continuïteit. De Midday die de Eternity opent, is het tijdloze centrum van een dagelijkse praktijk die tegelijk het verleden, heden en toekomst verbindt, en die voortdurend nieuwe “toekomsten” opwekt, in relatie met het heden.

‘Zes prima dansers zetten de verbeelding aan het werk (en soms ook op het verkeerde been). Op volle toeren.’ – De Morgen over A Dance for the Newest Age (the triangle piece)