Johnson & Johnson
Om een lang verhaal kort te maken: het is het verhaal van een vrouw, een jager, een scheermes, een ziekte, een pijnstiller... Op een bepaald moment is er huiselijk geweld... Maar pas helemaal op het einde spat het bloed langs alle kanten... zoals de fonteinen in Genève.
'Gebruikmakend van narratieve elementen uit sprookjes en thema's recyclerend uit Sneeuwwitje, Blauwbaard en de Janusmythe is ook Johnson & Johnson een wreedaardig sprookje geworden. Een sprookje voor volwassenen dat het bloed vrolijk in het rond laat spatten, en dat een hedendaags hoopvol alternatief biedt voor de vorige die in een andere maatschappelijk context ontstaan zijn en dus een ander antwoord bieden op oeroude vragen en drijfveren. Zowel wat verhaal, acteerprestaties en totale theaterervaring betreft, verdient Johnson & Johnson nu al een lang en gelukkig leven.' - deredactie.be
'Manah blijft echter in alles Manah. Zo zijn de stoute meisjesfantasieën als vanouds aanwezig, maar worden die ditmaal aangedikt en uitgediept met een doorgevoerde psychologisering: over schizofrenie, gender en dat alles in een sprookjessetting.' - De Morgen
'In de diepte gaat Johnson & Johnson dus over een banale zelfbevrijding uit een claustrofobische man-vrouw-verhouding, maar het inzicht dat tot die emancipatie leidt, is allerminst banaal: het kwaad is meer dan een loerend monster van buitenaf, meer dan wat ons vreemd is. Veel ervan is projectie van waar we zelf, binnenin in onszelf, niet mee in het reinezijn. Vergeet die scherpe tegenstellingen en de makkelijke iconen. Het kwade, zo poneert Manah Depauw in een even intuïtieve als beredeneerde stijlvoorstelling, loert vanuit onszelf.' - rekto:verso
