O Samba do Crioulo Doido is een stekende, frontale kritiek op de raciale stereotypen die geassocieerd worden met zwarte lichamen en die rondspoken in ons collectieve onderbewustzijn. Het stuk werd in 2004 gecreëerd door Luiz de Abreu en 20 jaar later doorgegeven aan Calixto Neto. Het is een schalkse toe-eigening van een lichaam dat vaak als ondergeschikt wordt beschouwd, een uitnodiging om zichzelf en de eigen geschiedenis terug te claimen. 

De tweede en wellicht ook de meest opgevoerde voorstelling van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker neemt je mee naar een nieuwe dimensie. Minieme variaties laten aanvankelijk perfect synchroon uitgevoerde bewegingen langzamerhand verglijden en verschuiven, wat een complex spel van wisselende vormen en patronen creëert.

Met Unearth worden we zachtjes meegenomen op een lange reis, die zich uitrekt en speelt met de elasticiteit van de tijd. Negen performers weven geleidelijk de draden van een onzichtbaar netwerk om ons heen, terwijl polyfone liedjes, gefluisterde melodieën en poprefreinen samen aforismen worden.

In CASCADE resetten Meg Stuart en zeven dansers de klok, en dagen ze de werkelijkheid uit om nieuwe vormen aan te nemen. Balancerend op de rand van een wereld die in snel tempo verdwijnt, storten ze zich in een andere dimensie. CASCADE is een onvoorwaardelijke overgave aan wat we niet weten over de ander. Een terugkeer naar Brussel na internationale tour! 

How a falling star lit up the purple sky is een dynamisch visueel gedicht dat een paradigmashift voorstelt, weg van de gebruikelijke vuurgevechten, vilificatie van inheemse bewoners en claims op "onontdekt" land, in het western filmgenre. Jeremy Nedd en Impilo Pantsula geven leven aan nieuwe verhalen waarin de natuur, in plaats van de mens, de hoofdrol speelt. 

Samen met een groep skaters en dansers verkent Mette Ingvartsen de snelheid en energie van beweging op wielen - een fysieke herinnering uit haar eigen jeugd. Meer dan een vlekkeloos spektakel van virtuoze prestaties, markeert Skatepark de opkomst van een community die wordt gedefinieerd door doorzettingsvermogen en hard werken. 

Een voorstelling als een poort voor het terughalen en opnieuw bekijken van vergeten of - op sommige plaatsen - verboden vormen van extatische en betoverende dansen uit het pre-islamitische West-Aziatische culturele erfgoed. 

Wat komt er voor aanraking? Is het verlangen? Angst? Walging? Troost? Plezier? Vera Tussing en neemt samen met drie dansers het publiek mee in een multidisciplinaire promenadevoorstelling om onze persoonlijke relatie tot aanraking zorgvuldig te overwegen en te heroverwegen.