Dying on Stage

Dying on Stage is ontstaan uit de jaarlijkse viering van de verjaardag van Christodoulos Panayiotou. In de loop der jaren stelde hij een persoonlijk – nog steeds uitbreidend – archief samen over hoe fictie de mogelijkheid in zich draagt om te ontsnappen aan sterfelijkheid en eindigheid: van Dalida's accurate poses in haar meest tragische nummers tot Michael Jacksons verlangen om een laatste keer op te treden of Pasolini's idee over een maatschappij die sterft op het podium. Dying on Stage is het intieme gebaar waarmee Panayiotou zijn archief onthult, met telkens een andere selectie van zijn inhoud. Een geste die de rechtlijnigheid van tijd opheft en een daad van liefde wordt: liefde voor het schouwspel en zijn vermogen om de dood te overwinnen. Dying on Stage combineert de precisie van een lezing met de onbepaaldheid van nachtelijk surfen op het web en stelt vragen bij de hiërarchische ordening van onze gemeenschappelijke cultuur.