Liefde

Samenleven met een monster

Peter Verhelst schrijft en regisseert een stuk over het duistere verbond tussen liefde en geweld. Een man keert terug van een militaire missie. Hij heeft gemoord en verkracht – en zijn vrouw weet dat. Toch neemt ze hem terug in huis, uit liefde voor haar dochter. Is veerkracht en vergiffenis genoeg om samen te kunnen leven met een monster? Onze samenleving is geobsedeerd door schuldigen – Verhelst is eerder geboeid door zij die met hen willen (of moeten) samenleven. Els Dottermans speelt de moeder, An Miller haar dochter. De man zelf krijgt je niet te zien.

Peter Verhelst: ‘Ze neemt haar man weer in huis om haar dochter klaar te stomen voor de “echte” wereld, om haar de nodige weerbaarheid mee te geven. Maar dat thema speelt onderhuids, ik wil het verhaal niet daartoe reduceren. Wat die moeder doet, is dat een bewijs van veerkracht? Is het een blijk van vergiffenis? Neem je bewust een monster weer in huis? Ze kent haar man immers niet op die manier. Niettemin heeft hij die daden gepleegd. Hoe ga je daarmee om? En hoe geef je dat als ouder door aan je kind? Leren leven met een schuldvraag is sowieso een complex gegeven. Die man heeft de feiten gepleegd “tijdens zijn werkuren”, als soldaat. Maar wat is gelegitimeerd geweld? Waar ligt de grens?“

#bignames #destruction