Ion
Zeven huiden
De Vlaams-Zwitserse choreografe Cindy Van Acker begint aan haar nieuwe solo met zinnen, beelden en ideeën die zij ontleent aan Friedrich Nietzsche. Bijvoorbeeld de idee dat ‘de eenzaamheid zeven huiden heeft’. Of zijn idee van de Umwertung aller Werte (de herwaardering van alle waarden). Een andere inspiratiebron zijn de getormenteerde lichamen en de anatomische figuren in het werk van Berlinde De Bruyckere. Dat brengt haar bij het organische dat in constante mutatie is, bij een nieuwe kijk op de lichamelijkheid van de danser, op vorm en misvorming, oppervlakte en diepte, leven en dood. Het brengt haar bij de eerste definitie van het woord chaos: een nieuwe leegte, een nieuw niets.
• Cindy Van Acker maakt voorstellingen als sculpturen. In 2005 nodigde Romeo Castellucci haar uit om Zwitserland te vertegenwoordigen op de Biënnale van Venetië. Daarna tekende zij voor de choreografieën in Castellucci’s Inferno (Festival Avignon, 2008) en Parsifal (De Munt, 2011).
sound creation Samuel Pajand with the music of Frédéric Chopin/ prélude n°20 in C Minor, Op.28 Johann Pachelbel, Giacona in D Minor | costumes Kata Tóth | administration Aude Seigne | touring Tutu Production | production Cie Greffe | co-production Théâtre de Vidy Lausanne, ADC Genève, Théâtre Les Halles Sierre | support Ville de Genève, Canton de Genève, Pro Helvetia, Loterie Romande, Fondation Leenaards, Pour-cent culturel Migros, Coopérative suisse de artistes interprètes SIG
