The Phantom Layer

Dans en literaire fictie 

Wat we ook doen, waar we ook gaan, we laten sporen achter. Maar andere mensen hebben sporen achtergelaten vóór ons, en nu gaan die sporen ons voor. We laten onze afdruk na in gebouwen, wegen, meubels, schepen. En gezien onze technologische dwang ons drijft tot ondenkbare territoria, zijn we zelfs in staat om in te grijpen in de natuur. The Phantom Layer is een voorstelling over beperkte mogelijkheden en onbeperkte uitkomsten. Het gaat over oneindige herhaling en over vrijheid. Het gaat over de dans die we allemaal dansen, en die ons uniek maakt.

• Tweeëneenhalf jaar na de groepsvoorstelling now h e r e creëert Salva Sanchis The Phantom Layer. Met now h e r e zocht Sanchis naar een eenvoudige vertaling van complex bewegingsmateriaal. In The Phantom Layer kiest hij voor een gelaagde, veelzijdige structuur op scène. Waar now h e r e een focus op vorm in zich droeg, is The Phantom Layer gefocust op fictie in dans. Het dansvocabularium, ontwikkeld door de dansers, wordt gecombineerd met fictie uit de literatuur. Zo slaat de voorstelling een brug tussen het abstracte en het concrete. Sanchis gebruikt de tekst niet enkel als een middel om fictie binnen te halen in zijn werk, maar ook om via de taal muzikaliteit te genereren. Daarnaast is er de belangrijke rol van videast Pablo Castilla, die vanaf de eerste dag van de repetities aanwezig was om te filmen en op die manier, reeds tijdens het creatieproces, een fictieve context binnenbracht.