Play with repeats

Tony is morgen jarig. Hij denkt: als we nu eens terug zouden kunnen gaan. Ons leven opnieuw leven. Wetende wat we nu weten. Dat weten. Tony haalt het kaartje uit zijn zak, gaat naar de telefoon, steekt er geld in en drukt het nummer. Tony is niet bang. Hij wil de job van supervisor. En hij denkt eraan om een gezin te stichten.

Tristero neemt u mee op een reis door de tijd. U komt terecht in een doolhof, een grap én een thriller.

Tijdens het Komediefestival in 2004 presenteerde het Brusselse theatergezelschap Tristero de unieke, kritische soap Abigail’s Party van de Britse auteur en cineast Mike Leigh. Nu brengt Tristero Play with repeats van Martin Crimp, een van de scherpzinnigste hedendaagse auteurs uit – alweer – Groot-Brittannië. Crimp schrijft zich in in de traditie van Britse schrijvers als Coward, Orton en vooral Pinter: de personages worden gesitueerd in de middenklasse, de intriges kennen een interne logica, de dialogen zijn ingenieus geconstrueerd. Het zijn well made plays. De stukken die hij schreef tot 1993 vertonen een dramaturgische eenheid, een thematische en stylistische coherentie die later verbroken wordt met de publicatie van Attempts on her life. Van dan af wil hij nieuw terrein betreden in de zoektocht naar wat hij noemt "de ontbinding van de dramavorm".

Play with Repeats is in de eerste plaats een schrijnend portret van een ontevreden man, die telkens opnieuw zijn kansen verknoeit. En tegelijk toont het een interessante denkoefening: wat als we konden teruggaan in de tijd, onze levens opnieuw doen, wetende wat we nu weten? De auteur beschrijft de angst en de frustratie van de mens in deze tijd waarin alles mogelijk lijkt en iedereen alles kan worden. Play with Repeats is een stuk dat achter zijn grimmig gezicht barst van de vitaliteit.


Tristero: "Martin Crimp behoort volgens ons tot de beste hedendaagse theaterauteurs. Met al zijn teksten slaagt hij erin om op een kritische maar genuanceerde manier iets te vertellen over de wereld waarin wij leven. Wij kunnen ons volledig vinden in de manier waarop hij humor en zwartgalligheid combineert om de toeschouwer te confronteren met zinvolle vragen. Crimps dramaturgie kun je niet anders dan hedendaags noemen: materialisme, sociaal verval, het gebrek aan idealisme en morele waarden. Het zijn enkele van de thema's die hij in zijn werk aanraakt. Zijn fantasie en schriftuur prikkelen ons en we voelen de auteur via zijn werk aan als een soort 'geestesgenoot' in onze zoektocht naar het hoe en het waarom van theater maken. We delen zijn voorliefde voor onvoorspelbaarheid, zijn commentaar op de functie van cultuur, zijn experimenteren met of ironiseren van theatervormen. We zijn daarom van plan om het niet bij één stuk van Crimp te houden."