Henry

“Mijn hart heeft zich gevuld met vreugde, mijn blijdschap wordt alom weerkaatst, ‘k heb lang gedacht dat ik niet deugde, maar ‘t kwam dan toch goed op het laatst.“ – uit Henry van Peter De Graef

Het TheaterFestival toont niet alleen het meest belangwekkende podiumwerk van vandaag; ze duikt ook in haar archief op zoek naar een Golden Oldie. Een voorstelling die ooit de theaterfundamenten deed trillen. Een pareltje uit de podiumgeschiedenis dat het TheaterFestival jullie willen laten (her)ontdekken! Golden Oldie 2020 is de monoloog Henry van Peter De Graef: een voorstelling die exact 23 jaar geleden de Thersitesprijs, of de prijs van de theaterkritiek, van het Nederlands-Vlaamse Theaterfestival 1997 won en keer op keer zorgde voor staande ovaties.

Het valt moeilijk om over deze tekst te schrijven, want Peter De Graef weeft een reeks verhaaldraden door elkaar die hij naar een punt voert, waar de toeschouwer van de ene verrassing in de andere tuimelt. In een suffig dorp zucht een gefrustreerde man tegen het leven aan. Zijn vrouw heeft hij harteloos lief; zijn assistente begrijpt niets van haar baas. Wankelend tussen ambitie en wanhoop geeft de man toe aan zijn onderdrukte ellende. De afloop is catastrofaal. Ook de dorpsbewoners spelen een rol in dit bizarre avontuur waarin een engel commentaar levert en een groot konijn de sleutelrol speelt. Op onnavolgbare wijze verweeft De Graef onwaarschijnlijke toevalligheden met alledaagse handelingen. Je vraagt je af waar dit allemaal naartoe gaat, maar op onverwachte momenten schuift alles ingenieus en perfect in elkaar.

Henry omvat de opwinding van het detective-verhaal, het amusement van de conférence, de ontroering van een oprechte bekentenis en het intellectuele genoegen van de speelse geest. Wat kan theater mooi zijn.