Stel je een toren voor van ontelbare lampen en lichtbronnen. Hij komt zoemend, krakend en knetterend tot leven op het ritme van schakelgeluiden. Vernoemd naar de lichtontwerper Bruno Pocheron, brengt BRUNO danssequenties samen die schommelen tussen figuratie en abstractie, waarbij drie dansers hun bewegingen uitproberen alsof het kleren zijn: elke aanraking, elk gebaar, al is het vluchtig, is voor altijd ingeprent.