UNTIL OUR HEARTS STOP

Nachtclub of arena?

Zes performers en drie muzikanten ontmoeten elkaar op een plaats die zowel nachtclub als arena kan zijn: een onbetrouwbaar, ondergronds toevluchtsoord, een plek van verlangen en illusie. Er dreunen bassen en er klinkt speelse jazz. De performers ondernemen hoopvolle pogingen om onmogelijke deadlines te halen.

In haar solo Hunter nam Meg Stuart haar artistieke en persoonlijke biografie als uitgangspunt. Nu laat zij zich inspireren door mensen die zich teruggetrokken hebben uit de realiteit en hun eigen, fantastische regels hebben ontworpen. De performers belichamen 'freaky insiders' die zich ertoe gedwongen voelen op hun eigen, ongemakkelijke maar speelse manier contact te maken. Zij balanceren tussen naïviteit en wanhoop, als dromers die snakken naar realiteit. In een wereld waarin ze wegkwijnen en verdwijnen, zoeken ze noodgedwongen naar nieuwe verschijningsvormen.

UNTIL OUR HEARTS STOP schurkt aan tegen het leven dat blijft doorgaan tot er niets anders dan een ademend lichaam en een kloppend hart overblijft.
— de Standaard

Stuart succeeds in making the audience become a licentious partner in crime.
— nrZ der westen