Sinds 2020 en zelfs daarvoor rouwen we om mensen die we verloren, maar ook ervaringen, bronnen van inkomsten, kwalitatieve huisvesting, manieren om gemeenschap te vinden en te zijn, of andere waardevolle en tastbare zaken. Het is deze alledaagse sociale kwetsbaarheid van de confrontatie met een wereld in een staat van achteruitgang, waar we het over willen hebben.