Harvest Assembly
A Closing Assembly door
Een slotbijeenkomst door Massimiliano Mollona en Elhum Shakerifar, in gesprek met Forum Lenteng, Marinho de Pina (Mediateca Abotcha), La Voix des sans papiers de Bruxelles met Mieriën Coppens en Elie Maissin, en Marwa Arsanios.
In deze slotbijeenkomst verzamelen we de oogst van de driedaagse studiekring. Elk kunstenaarscollectief deelt de inzichten, vragen en inspiraties die ze verzameld hebben over het potentieel van cinema als methode en medium voor het oefenen van collectieve organisatie, militante verbeelding en bevrijdende transformatie.
De sessie wordt ingeleid en gepresenteerd door Massimiliano Mollona, die het gelijknamige langetermijnproject Cinema as Assembly coördineert, waarin militante cinema wordt onderzocht aan de hand van de geschiedenis van Third Cinema, inheemse en antiracistische films. Schrijver en producer Shakerifar zal haar inzichten delen die ze verwierf tijdens het faciliteren van alle verschillende gedeelde sessies met de kunstenaarscollectieven.
• Massimiliano Mollona is antropoloog en filmmaker. Hij heeft uitgebreid veldwerk verricht in Brazilië en Engeland rond thema's als klasse, werk, postkapitalisme en dekolonialiteit door middel van een participatieve methodologie die antropologische analyse en artistieke interventies combineert. Mollona doceerde Antropologie van de Kunst en Politieke Antropologie aan Goldsmiths in Londen en doceert momenteel aan het Departement van de Kunsten (DAR) aan de Universiteit van Bologna. Hij was directeur van de biënnale OMONIA in Athene, mededirecteur van de Bergen Assembly en stichtend lid van het Institute of Radical Imagination (IRI).
• Elhum Shakerifar is schrijver en vertaler. Shakerifar vertaalt momenteel poëzie van Parinaz Fahimi en maakt deel uit van het 24/25 Southbank New Poets cohort. Elhum is ook een door de BAFTA genomineerde producent, meest recentelijk Executive Producer van Clear Night, Helene Kazan's multisensoriële onderzoekshommage aan Asmahan voor de Biënnale van Sharjah in 2025. Ze heeft geprogrammeerd voor het London Film Festival (2014-21), Shubbak - festival van hedendaagse Arabische cultuur (2015-19), Barbican (Poetry in Motion: Contemporary Iranian Cinema, 2019), BFI (Drama & Desire, de films van Youssef Chahine, 2023) en zit in het bestuur van het Palestine Film Institute, waar ze mee het Palestine Film Platform organiseert. Elhum runt het in Londen gevestigde bedrijf Hakawati ('verhalenverteller' in het Arabisch) @TheHakawatis.
• Forum Lenteng is een egalitaire non-profitorgansiatie in Jakarta, die zich wijdt aan de ontwikkeling van sociale en culturele studies. Het forum werd in 2003 opgericht door studenten Communicatie, kunstenaars, onderzoekers, culturele waarnemers en richt zich op het verbreden van de kennis van de leden over media en kunst. Dit doen ze aan de hand van productie, documentatie, onderzoek en open distributie. De opgebouwde kennis dient als de basis voor community discussies over sociale kwesties, door de lens van kunst en media. In meer dan tien jaar tijd is Forum Lenteng aanzienlijk gegroeid, waarbij het talrijke programma’s ontwikkelde in samenwerking met verschillende instituten en communities in Indonesië en internationaal. Als een dynamisch collectief, spreekt Forum Lenteng film en moving image aan als processen van collectief onderzoek, creatie en screenings. Ze faciliteren workshops, film screenings (zowel open als gesloten sessies), schrijfinitiatieven en andere activiteiten die image-making als een vorm van sociale praxis verkennen.
Since 2017 werkt Marinho de Pina samen met Filipa César, Sana na N’Hada en Suleimane Biai over de Mediateca Abotcha in Guinee-Bissau (mediateca-onshore.org), een programma voor de culturele creatie van dromen en utopieën met de lokale gemeenschap. Samen managen, produceren, cureren, communiceren en animeren ze culturele activiteiten, waarbij ze een collectieve verkenning faciliteren van militante cinemapraktijken van de Afrikaanse bevrijdingsbeweging in Guinee-Bissau en hun voortdurend potentieel. Marinho de Pina co-regisseerde de feature-length essay film Resonance Spiral met Filipa César die in première ging op het Berlinale Forum in 2024. Als onderzoeksassistent aan DIN MIA’CET-ISCTE, het Centrum voor Studies over Socio-economische Verandering en Territorium, werkt hij momenteel aan een PhD over heilige ruimtes in Bissau. Marinho is een uitgesproken woordkunstenaar en verhalenverteller, bedreven in verschillende formats. Hij is er rotsvast van overtuigd dat twijfels te verkiezen zijn boven starre zekerheden. Als transdisciplinair kunstenaar is hij ook performer, dichter, muzikant en schrijver, zelfs in het weekend en op feestdagen.
La Voix des sans papiers (VSP) is een collectief van zelfgeorganiseerde mensen zonder papieren in Brussel. Het collectief werd opgericht in 2014 en organiseert politieke bezettingen en is verbonden met andere collectieven in Brussel, Luik, Verviers en Bergen. Deze bezettingen dienen als ruimtes voor politieke strijd en overleving, met als centrale eis de regularisatie van alle mensen zonder papieren. Door middel van hun strijd voor rechten, bouwt VSP bruggen met verschillende vormen van steun: verenigingen, collectieven, vakbonden en solidaire burgers. De afgelopen tien jaar hebben filmmakers Mieriën Coppens en Elie Maissin samen met VSP een collectie korte films gemaakt die deel uitmaken van een groeiende reeks. Deze documentaires staan op zichzelf, maar getuigen collectief van een toegewijde visie en een nauwgezette, sociaal geëngageerde werkwijze.
Marwa Arsanios stelt structurele kwesties aan de orde met behulp van verschillende apparaten, vormen en strategieën. Van het onderzoeken van de conflictgedreven transformatie van architectuur tot het verkennen van door kunstenaars gerunde ruimtes en tijdelijke conventies tussen feministische communes en coöperaties, haar praktijk is erop gericht om ruimte te maken binnen - en zonder - bestaande kunststructuren om te experimenteren met verschillende soorten politiek. Ze gebruikt vaak het medium (en de ruimte) van film om strijd te verbinden alsof het beelden zijn. In haar doorlopende filmserie Who is Afraid of Ideology (sinds 2017) weeft ze een intersectioneel pad door het verzet van vrouwen in de frontlinie op plekken als Noord-Syrië en Colombia om het onbemiddelde recht op land en water op te eisen.
Met deze werken hanteert Arsanios een nieuw materialistisch perspectief op deze kwesties, waarbij ze zich richt op feministische bewegingen en historische landstrijd. In deze benadering onderzoekt ze kwesties van eigendom, recht, economie en ecologie terwijl ze kijkt naar specifieke stukken land en de mensen die erop werken.
