Dust + songunsung

Double bill

Performance 1:

Judith Dhondt & Urtė Groblytė
Dust

Something approaches me… I become not myself but Huh mixed with somebody.
Who is it? Is it Hmm? Huh mixed with Hmm. Huhhmm.
From the moment my eyeballs move towards this other- I am … I am … who am I?

(gebaseerd op een fragment van The Waves van Virginia Woolf)

Hmm en Huh worden één en vallen uit elkaar in meerdere -
verlangen hun eigen vorm die zich deelt
om zich dan, opnieuw maar anders, samen te persen. 
Met open mond wachten ze op woorden,
klaar om ze te vangen -
taal duwt hen samen en trekt hen uit elkaar. 

Dust wil dieper duiken in het idee van symbiose vanuit een niet-harmonisch perspectief. De voorstelling benadert het zelf als een erotisch lichaam dat op intieme wijze verschillende wezens bergt. 

Een samenwerking tussen Urtė Groblytė & Judith Dhondt die vertakt in twee voorstellingen (Dust  en A Lovely Construction Site) en verbonden is door een gedeelde lees- en schrijfpraktijk. Samen zorgden ze voor een bodem om hun performatief werk op te laten bloeien.

Performance 2

Mira Maria Studer
songunsung

- echolocation, the bat - te amo te amo, she said to me - ableton live 11 - 2010 heartbreak - the birth of opera - imploded home studio - 1608 (Italy) - Ach ich fühl’s - echolocation, the nymph -

Een stem waadt door de klanken van klaagzangen (liefdesliedjes dus) die weerklinken uit monden van 1608 tot 2024 en stuurt ze gestript van betekenis in de theaterzaal. Ze lijken o zo veel op elkaar. Ze raken je maar voelen ook afstandelijk aan. Als de vreemde taal van een geliefde. De mond vervreemdt hen en wikkelt hun tijd, lichaam en ruimte tesamen in. Dit is het proces van klaagzangen elders brengen, dat in onze handen is gelegd.