Les enfants terribles

In haar versie van Les enfants terribles gaat regisseur en performer Phia Ménard aan de slag met componist Philip Glass’ bewerking van de gelijknamige roman. Veroudering en degeneratieve ziektes staan centraal in deze muzikale voorstelling. Ménard trekt een parallel tussen het lichaam van een puber en dat van een ouderling: beiden ervaren soms een gevoel van isolatie, van afgesloten blijven van de maatschappij. 

Jean Cocteau’s meesterwerk Les enfants terribles blijft tot op vandaag begeesteren. De roman vertelt het verhaal van Paul en zijn zus Elisabeth tijdens het interbellum in Parijs, die elkaar tot op het ziekelijke af uitdagen met spelletjes. Het is een tijdloos tableau van puberteit, vol dromen en venijn, dat zich volledig afspeelt in een en dezelfde kamer. 

De verfilming van het boek door Jean-Pierre Melville uit 1950, inspireerde componist Phillip Glass er in de jaren negentig toe het verhaal te adapteren naar een opera voor 4 stemmen en 3 piano’s. De Amerikaanse Susan Marshall verzorgde hiervoor de choreografie. In haar bewerking trekt Ménard het bewegingsmateriaal door. Met een draaiende scene geeft ze de voorstelling een bijzondere cadans. Tekst, zang, dans en muziek verweven zich op snel tempo, terwijl dirigent Emmanuel Olivier de tragische schoonheid en het immersieve karakter van Glass’ opera doet schitteren. 

• Phia Ménards artiestieke carrière begon met een fascinatie voor jongleren. Al snel groeide ze uit tot een veelzijdig maker met een voorliefde voor muziek en bewegingstheater. Met Les enfants terribles nodigen we Ménard voor het eerst uit in het Kaaitheaterprogramma, in samenwerking met Théâtre National.