Caligula
Existentiële pletwals
Met Caligula zet Guy Cassiers zijn zoektocht verder naar de figuur van de macht en de machthebber. Albert Camus (1913-1960) voltooide zijn drama over de wreedste onder de Romeinse keizers net voor de Tweede Wereldoorlog, maar het werd pas na de oorlog opgevoerd. Het stuk is mede omwille van de oorlogsgebeurtenissen, niet onterecht, geïnterpreteerd als een aanklacht tegen dictatuur en machtsmisbruik. Maar Camus’ Caligula is ook een drama over de verpletterende existentiële confrontatie met de dood.
Caligula, Romeins keizer in de 1ste eeuw na Christus, kan de dood van zijn zuster en minnares Drusilla niet verwerken. Het besef van de eindigheid van het bestaan stort hem in absolute eenzaamheid en wanhoop. Hij begint een zoektocht naar het absolute en wil de leugens in zijn omgeving ontmaskeren, de illusies en de compromissen die mensen rond hem maken om te leven en te overleven. Zijn dwingende appèl om de naakte waarheid onder ogen te zien maakt hem tot een tiran die willekeurig zijn macht uitoefent.
Scènes van een ongekend machtsmisbruik en een vernederende brutaliteit wisselen af met intieme filosofische dialogen waarin Caligula probeert door te dringen tot de zin van het bestaan.
#bignames #kteam
regie Guy Cassiers | tekst Albert Camus | met Katelijne Damen, Tom Dewispelaere, Kevin Janssens, Johan Van Assche, Marc Van Eeghem | dramaturgie Erwin Jans | productie Toneelhuis
