De Wederopbouw van het Westen, WITROODZWART

Een vrolijk meanderende stroom

Waar staan we en hoe is dat zo gekomen? En hoe moet het nu verder met de wereld? Prangende vragen! Heeft het fijne gezelschap de KOE misschien een antwoord? Kom kijken naar de Grande Finale van hun even grootse als lichtvoetige geschiedenis van Het Westen.

Het Westen? Het Atlantische Westen? Het Avondland? In ieder geval het Westen waarin en waarmee we zijn opgegroeid. Het Westen dat ons tot westerling heeft gemaakt. Een onschuldige, maagdelijke, wellustige, voluptueuze, decadente, apocalyptische driehoeksverhouding waarin we al onze hoop situeren.

In Wit keken de spelers terug op de wereld van hun jeugd, vol persoonlijke en maatschappelijke idealen. In Rood stond het stormachtige maar vluchtige leven van Elisabeth Taylor model voor de moderne westerse levenshouding. Zwart richtte zich op de hoopvolle culturele wedergeboorte van de renaissance. In deze finale vervlechten de spelers de drie delen nog eenmaal tot een vrolijk meanderende stroom vol persoonlijke herinneringen, politieke anekdotes, historische gebeurtenissen en onverwachte filosofische inzichten.

• de KOEheeft van bij haar oprichting in 1989 voorstellingen gemaakt die getuigen van ‘een vrolijk pessimisme en een messcherpe analyse van de menselijke ziel’. Het gezelschap kleedt de mens uit en zet hem te kijk, weliswaar vol mededogen, en met naïeve, ontwapenende zelfspot en poëzie.

‘Wat The Big Lebowski van de Coen Brothers is voor de cinema, is de KOE voor het theater.’ – De Morgen

‘Zwart is, ondanks het onderwerp, bovenal geestig. (…). Dat cultuurgeschiedenis nog eens zo leuk kon zijn.’ – de Volkskrant

‘de KOE op haar best: absurd, komisch, tragisch, filosofisch, maatschappijkritisch en heerlijk grotesk.’ – Knack