M, a reflection

“Ooit zal DE ANDER mij tegemoet komen, de antipode, de dubbelganger met mijn gezicht van sneeuw.”
Uit: Der Auftrag, Heiner Müller

Als er één thema is dat het werk van de Duitse auteur Heiner Müller (1929-1995) beheerst, dan is het wel dat van de paradoxen en tegenstellingen in de geschiedenis. In zijn leven maakte hij verschillende politieke regimes mee: fascisme, communisme, (neo-)kapitalisme. Hij was getuige van het uiteenvallen van Duitsland én van de hereniging, van de Koude Oorlog én van het tijdperk na 1989. Als geen ander heeft hij onze primaire behoefte aan een vijand beschreven: de lotsverbondenheid van meester en slaaf, van Goed en Kwaad, onze nood aan De Ander met wie we niet kunnen samenleven maar zonder wie leven even onmogelijk is. Zowel op het individuele als op het politieke vlak wordt onze identiteit immers bepaald door die Ander, aan wiens identiteit wij dan weer op onze beurt vorm geven.

‘Je gelooft je ogen niet. De overtreffende trap van 3D-cinema. Verdonck benadert het klassieke theater dichter dan ooit, en tegelijk voert hij het decennia vooruit.’ - (De Standaard)
  
In K, a society creëerde theatermaker en beeldend kunstenaar Kris Verdonck een beeldenreeks geïnspireerd op de wereld van Franz Kafka. In M, a reflection condenseert hij Heiner Müllers wereld in één beeld. Een beeld dat zich ontdubbelt, dat in dialoog gaat met zichzelf. Op de scène ziet het publiek acteur Johan Leysen die – via tekstmateriaal van Müller – in gesprek gaat met zijn antipode. Zijn dubbelganger biedt weerwerk, spreekt hem tegen of valt hem bij. Beide beelden – de echte acteur en zijn spiegeling – reflecteren elkaar letterlijk en figuurlijk. Want in onze spektakelmaatschappij kan de realiteit ook niet meer zonder de fictie, zijn het echte en het fake onlosmakelijk met elkaar verbonden.