Extreme Tension

Het portret van een lichaam

‘Mijn hoofdhuid, voorhoofd, oren, de schedel… de benen, dijen, enkels… de maag, de keel… de ademhaling , het kloppen van het hart… enz.’ In Extreme Tension beschrijft de Frans-Amerikaanse kunstenares Louise Bourgeois haar lichaam in elf tekeningen met tekst. Bourgeois was 96 toen zij ze realiseerde in 2007.
  
De tekeningenreeks levert de inhoud, structuur en titel voor de solo die de Brussels-Canadese choreografe Ula Sickle creëert met en voor danseres Marie De Corte. Klankkunstenaar Yann Leguay dringt het lichaam binnen, kruipt onder de huid en creëert een soundscape die soms intiem en vertrouwd dan weer veraf en bevreemdend klinkt. De spanning tussen afstand en nabijheid staat ook centraal in het werk van Louise Bourgeois, die tijdens haar lange carrière steeds uiterst krachtig en zonder enig voorbehoud de psychologische en fysieke intimiteit van het menselijk lichaam toonde. Extreme Tension is geen portret van Marie of Louise, maar een portret van een lichaam, als een onbekend landschap, tegelijk sterk en breekbaar.

• Ula Sickle werkte eerder met Yann Leguay voor Solid Gold en Jolie die zij in 2011 in de Kaaistudio’s toonde. In die solo’s kregen we twee jonge Congolese performers te zien die hun eigen cultuur en bewegingswereld met zich meebrachten. Op gelijkaardige wijze zal Marie De Corte putten uit haar eigen dansgeschiedenis (in werk van Marc Vanrunxt, Ugo Dehaes e.a.), maar ook uit haar eigen ‘dagelijkse’ houdingen en bewegingen.