Elena's Aria

Vijf vrouwen

Met Fase (1982) had Anne Teresa De Keersmaeker zich meteen op de internationale danskaart gezet. Een jaar later bevestigde zij haar renommee met Rosas danst Rosas. Het ging hard voor de jonge choreografe: internationale tournees, juichende kritieken! Met Elena’s Aria (1984), de derde productie, leek zij haar werk te evalueren en een antwoord te zoeken op de vraag hoe het verder moest.
  
Fase en Rosas danst Rosas waren strakke, bijna mathematische choreografieën op een dwingende muziekscore, al liet De Keersmaeker in Rosas danst Rosas af en toe een streepje emotie toe. Bij Elena’s Aria verdwijnt de muziek naar de achtergrond, stilte wordt een deel van de compositie, filmbeelden en teksten krijgen een plek in de voorstelling, de bewegingstaal en de compositie zijn vrijer. En vooral: de voorstelling drijft op een stroom van emoties. Op de scène vijf vrouwen die vechten met liefde en haat, lust en pijn. Dat alles maakt Elena’s Aria tot een bijzonder rijke en indringende dansvoorstelling.