The Artificial Nature Project

Een storm van beelden

Een voorstelling zonder performers, waarin ‘geacteerd’ werd door bubbels, schuim, mist, geluid en licht. Dat was Evaporated Landscapes (2009, Burning Ice #2). Nadien zouden nog twee werken volgen waarin Mette Ingvartsen natuurlijke fenomenen en onze perceptie ervan fictionaliseerde en choreografeerde. Nu besluit ze de reeks met The Artificial Nature Project. In deze performance zullen menselijke en niet-menselijke performers op de scène staan. Wat betekent het om een choreografie voor materialen te maken, waarin de focus niet langer ligt op de menselijke beweging? Hoe laat je de kracht van dingen en materialen inwerken op mensen? Wat is de relatie tussen de levende en de niet-levende wereld?

Het resultaat is een voorstelling waarin de dingen in het rond vliegen en vorm geven aan een landschap dat constant verandert. Rust en contemplatie slaan om in chaos en energie, een vloedgolf in een confettistorm, een abstracte sculptuur wordt een zwerm beesten, dingen in alle maten en gewichten vullen de scène, ze worden in beweging gezet door de dansers die deel zijn van een vloeiende, vliegende massa. De storm van beelden raast voorbij, met soms catastrofale gevolgen. En wijzigt ons beeld van een schitterend landschap.


"In Evaporated Landscapes, Ingvartsen positions herself between Jérôme Bel’s – failed – attempt to make the theatre machine dance on its own and Heiner Goebbel’s musical performance without musicians. As such, it may be the first truly non-figurative choreography." – Der Standard