Marionett

Bespelen en bespeeld worden

Discordia staat voor toneelmakers met een indrukwekkende staat van spel. Vorig seizoen speelden ze in de Kaaistudio’s ‘Over de kunst’. Ook dit seizoen is Discordia van de partij, met maar liefst twee producties op één week tijd.

In hun twee nieuwste montagevoorstellingen verzamelen alle vijf de Discordia-spelers weer op scène. Als vertrouwd ontmantelen ze de theaterzaal en verplaatsen ze onvermoeibaar hun zorgvuldig uitgekozen decorstukken heen en weer. Er wordt bedrijvig gezocht, gedacht en gesproken door deze ‘acrobaten van de ziel’.

In Marionett lijkt het erop dat Discordia het publiek aan de touwtjes laat trekken: de spelers voeren zichzelf immers op als marionetten. Het poppenspel gebruiken ze als metafoor voor de vrije wil: ‘in hoeverre bespeel je jezelf of word je bespeeld?’

‘steeds meer gaat dit bewegingstheater dat tot in de finesses sterk wordt uitgevoerd, fascineren’ (Hein Janssen – de Volkskrant)

‘De verhalen die de vijf toneelspelers verstrooien … zijn even ontroerend als dat dansje dat heel even lijkt te lukken. … Hier zijn kunstfiguren die zichzelf op een rommelzolder opnieuw aan het uitvinden zijn.’ (Loek Zonneveld - de Groene Amsterdammer)

‘Er wordt gedanst, geliefkoosd, gewacht, pannenkoeken gegeten, port gedronken. Het is knus, daar in de tunnel waar niemand uit kan.’ (theaterjournaal)

Na enkele jaren van afwezigheid stond het Nederlandse theatercollectief Discordia vorig seizoen opnieuw op onze planken, met een intense voorstelling over kunst en kunstenaarschap. Het was een nieuwe en bijzondere stap in hun oeuvre, waarbij tekst plaatsmaakte voor verstilling en beeldende kracht.

Maatschappij Discordia werd in 1982 opgericht door onder meer Jan Joris Lamers en Matthias de Koning. Hun werk opende de weg voor een nieuwe, autonome manier van acteren en een vrije, dynamische omgang met bestaande teksten. Discordia citeert uit het brede theaterrepertoire: teksten van Shakespeare, Tsjechov, Sardou, Scribe, Bernhard, Handke,… staan naast hedendaags werk van schrijvers als Judith Herzberg en Gerardjan Rijnders. Hun werkwijze inspireerde tal van toonaangevende gezelschappen in Vlaanderen en Nederland, waaronder tg STAN, Dito’Dito, Dood Paard en ’t Barre Land.

zeg mij, wie zijn zij, de rondtrekkenden,
deze nog iets vluchtiger dan wij zelf,
die van jongsaf door een nooit tevreden 'moeten'
worden voortgejaagd, omwille van, omwille van wie?
dat hen steeds weer slingert en buigt en zwenkt
en zwaait, omhoog gooit en weer opvangt;
als uit een geoliede gladdere lucht komen ze neer
op het verteerde door hun eeuwige springen
steeds dunnere vloerkleed,
verloren in het heelal.
de vijfde elegie.

– Rilke