Happy End (G. Aperghis)

Sadistisch sprookje

De jongste seizoenen was Georges Aperghis (1945) zo ongeveer de huiscomponist van Ictus en als dusdanig regelmatig te gast in het Kaaitheater. De Grieks-Franse componist put voor zijn muziektheater uit vele bronnen: dat kunnen zowel teksten van Heiner Müller zijn als Moby-Dick van Herman Melville (voor Avis de tempête, vorig seizoen in het Kaaitheater). In Happy End vertelt hij het sprookje van Klein Duimpje, zoals in 1697 opgeschreven door Charles Perrault. Verwacht van Aperghis echter geen zeemzoete nostalgie. Hij legt de nadruk op het wrede, sadistische karakter van het sprookje en laat Klein Duimpje als een kafkaiaans personage ronddwalen in een zeer unheimlich, urbaan landschap. Dat krijgt vorm in een schitterende animatiefilm van de Vlaamse kunstenaar Hans Op de Beeck.

Aperghis in De Morgen (29/11/2007): ‘Klein Duimpje is iemand die ronddwaalt. Naargelang zijn tocht vordert, veranderen de beelden in een soort eeuwige wisseling. In die landschappen komt Klein Duimpje nooit iemand tegen. Er zijn alleen roltrappen of grote gebouwen. Daardoor krijg je de indruk dat als de reus praat, de straat eigenlijk de reus is. De personages worden wat je ziet, maar je ziet geen personages, enkel landschappen.’

De film is geen illustratie bij het verhaal maar voegt er een laag aan toe en commentarieert het. De muziekscore van Aperghis heeft iets van een film noir, van een thriller.