Waits / Weill

Tom Waits heeft twee opera’s geschreven, waaruit Ictus ‘concertaria’s’ voorstelt. Deze herlezing is toevertrouwd aan rockzanger Kris Dane. Als verwante en contrasterende tegenhanger van Waits, zijn er operafragmenten van Kurt Weill, uit zijn Duitse en uit zijn Amerikaanse periode, gebracht door Judith Vindevogel.

De Amerikaanse blueszanger plaatst de Berlijnse componist in perspectief: eenzelfde melodisch genie, eenzelfde gevoel voor verontrustende afwijkingen in de harmonie en dezelfde manier om de hoofdthema’s van de populaire zang te benutten: revolte, de amoureuze klaagzang en de dronkenschap. Op een bewonderenswaardige manier belichaamt Weill deze versie van de moderniteit, die er niet op uit is om de basiselementen opnieuw te definiëren, maar zich tevreden stelt met ze op een dwarse manier te gebruiken. Het gaat om een diagonale poëzie, die spreekt over mank gelopen levens, verloren liefdes; ze heeft noch het hart, noch de tijd om de grote kunst frontaal aan te vallen.

Voor dit project moesten twee bewerkingen worden gemaakt: de instrumentale partijen van Waits, die op de plaat gedeeltelijk geïmproviseerd zijn, moesten getranscribeerd worden, en de orkestrale partituren van Weill moesten bewerkt worden voor ensemble. Een goede gelegenheid om Belgische componisten die hun vak kennen in te zetten (François Deppe, Fabian Fiorini, Jean-Luc Fafchamps).