Self Unfinished

Self Unfinished (1998) is een van de eerste voorstellingen van de Franse choreograaf en microbioloog Xavier Le Roy. In een volledig witte kamer waarin zich enkel een tafel, een stoel en een kapot radiotoestel bevinden, probeert een man (Le Roy zelf) met behulp van zijn kleren zijn lichaam zodanig om te bouwen dat de toeschouwer op den duur niet meer weet welk soort wezen hij voor zich heeft. Soms is Le Roy een tweevoetig gedrocht, half man, half vrouw, dan weer lijkt zijn naakte torso met het schijnbaar verdwenen hoofd eerder op een kaalgeplukte kip. Deze erg grappige voorstelling schept verwarring bij het publiek: waar   begint en waar eindigt een lichaam? Wat is voor en achter of boven en onder in een ruimte? Zien wij wel wat we zien? Wat is mannelijk en wat is vrouwelijk? Wat is de eigenheid van het lichaam als het zichzelf en de toeschouwer zo kan be/vervreemden? Collega-choreograaf en kompaan Jérôme Bel sprak i.v.m. Self Unfinished over drie fundamentele metamorfoses: de mens als robot, de mens als monster en de verdwijnende mens, die op weg is naar de dood. Ook al speelt alles zich af in een schijnbaar gesloten kamer, door toe te kijken worden wij deelachtig aan deze wereld van de robot, het monster en de dood.