Both Sitting Duet / The Quiet Dance / Speaking Dance

De Engelse danser-choreograaf Jonathan Burrows en de Italiaanse muzikant-componist Matteo Fargion kennen elkaar nu bijna twintig jaar. Samen creëerden zij een trilogie bestaande uit Both Sitting Duet (2002), The Quiet Dance (2005) en Speaking Dance (2006) waarin zij beiden als performers op de scène staan. De verschillende delen toonden we reeds eerder afzonderlijk in de Kaaitheaterstudio’s. Wegens de enorme bijval presenteren wij dit seizoen de op één avond samengebalde versie van de gehele trilogie in de grote zaal van het Kaaitheater. 

De relatie van Burrows en Fargion op de scène houdt het midden tussen die van een al lang getrouwd koppel en de ontmoeting tussen twee beleefde vreemdelingen. De beide ‘mannetjes’ doen bewegingen, maken geluiden, spreken of zingen. Alles gebeurt in een virtuoos ritme, met een exacte timing, soms unisono, soms tweestemmig. Eigenlijk zijn ze via gebaren en geluiden in een druk gesprek met elkaar gewikkeld dat hun uiterste concentratie opeist. Maar soms zijn zij zelf niet meer in staat hun lachen te verbergen.Zij gaan op in hun spelplezier, vergeten haast wat ze aan het doen zijn en wij volgen hen daarin, nemen als toeschouwer deel aan hun dialoog. Een choreografisch-muzikaal-poëtisch pareltje. Onweerstaanbaar komisch!

Over de relatie tussen choreografie en poëzie zei Jonathan Burrows vorig seizoen in Reservoir (Kaaitheater bulletin jan-feb 07): 'Soms denk ik dat poëzie dichter bij choreografie staat dan wat dan ook. Ik kan dat nog niet helemaal onder woorden brengen, maar het heeft iets te maken met het feit dat beide disciplines een onderwerp aanvankelijk op een indirecte manier benaderen en dan de vorm gebruiken om de betekenis te versterken: dat resulteert dan in iets dat je erkent maar dat je niet kan verwoorden.'