like there's no tomorrow

Genot en de angst het te verliezen

like there’s no tomorrow is het nieuwe groepsproject van de jonge Oostenrijkse choreograaf Philipp Gehmacher. De titel kan men op verschillende manieren interpreteren. Het kan een aansporing zijn tot het genieten van het moment, tot een hedonistische pluk-de-dagfilosofie, maar men kan er ook ‘de angst voor morgen’ in lezen, een weigering om na te denken over wat komen gaat en wat de wankele vreugde om het actuele moment zou kunnen verstoren. De verwijzing naar de huidige maatschappelijk situatie van de westerse mens ligt voor de hand: het genot dat we aan het actuele comfort kunnen beleven gaat gepaard met de angst het te verliezen; over onze zorgeloosheid valt de schaduw van een wereld die we niet meer begrijpen, van een omgeving die ons bedreigt.

Philipp Gehmacher zal voor het eerst niet zelf mee op de scène staan. like there’s no tomorrow creëert hij samen met Clara Cornil en David Subal, die reeds aan Incubator meewerkten, en met Rémy Héritier. De fysieke taal die hij samen met zijn dansers in Incubator ontwikkelde, wordt in like there’s no tomorrow verder uitgediept. Liggen, zitten en staan, het plaatsen van het lichaam in de ruimte als een object, het meten van de ruimte met de arm en andere ‘gebaren’…: dit zijn de herkenbare ‘woorden’ in Gehmachers bewegingsvocabularium. Ook de zwarte boxen van de luidsprekers keren weer in het scènebeeld: de dansers verplaatsen de speakers in de ruimte en transformeren daardoor via het geluid hun eigen omgeving. De dagelijkse kledij van de performers in Incubator wordt dit keer vervangen door kleren die zij als een schild om zich heen dragen: de kleren worden objecten die de gestiek en de bewegingen mee gaan bepalen.