Lehmen lernt

Hoe leert iemand lopen, lezen, dansen, vrijen...?

Sinds enkele seizoenen volgt het Kaaitheater het werk van de Duitse choreograaf-onderzoeker Thomas Lehmen. Zo bracht hij in Stationen mensen met uiteenlopende beroepen rond een discussietafel: in een gezamenlijk gesprek werd nagegaan op welke systemen hun beroepspraktijk berust, welke onderliggende structuren zij in hun dagelijkse bezigheden hanteren. In Schreibstück gaf Lehmen een door hem uitgeschreven partituur in handen van drie verschillende choreografen: de drie versies van een zelfde ‘tekst’ die daaruit ontstonden werden vervolgens gelijktijdig door een aantal dansers uitgevoerd. Vragen omtrent auteurschap, de natuur van herhaling en van identiteit kwamen daarbij aan de oppervlakte.

In het nieuwe project Lehmen lernt staat de choreograaf voor het eerst sinds lang weer zelf op de scène. Zoals de titel aangeeft concentreert Lehmen zich hier op de manier waarop hij zelf in staat is dingen te leren. Hij maakt een inventaris op van wat hij reeds onder de knie heeft, van wat hij bezig is te leren en van al wat hij ooit nog wil kunnen. Hoe leert iemand lopen, lezen, dansen, vrijen...? Welke algemene en/of persoonlijke betekenis bevat het verwerven van deze vaardigheden? Verwijzen zij naar een kern die voor alle mensen gelijk is? Een kern die ons bijgevolg verenigt? Op welke manier kunnen wij vaardigheden en inzichten aan anderen doorgeven? De laatste plaats in het rijtje van alle dingen die we tijdens ons leven moeten leren, wordt ingenomen door het sterven. Op dat moment ontbreekt ons echter de tijd om die ‘ervaring’ alsnog aan anderen te communiceren.