De Eenzame Weg

‘Doorgaans bewonen de meeste mensen enkel de middelste verdieping van hun huis, waar ze zich comfortabel hebben geïnstalleerd, lekker warm, omgeven door alle luxe. Ze dalen zelden af naar de lager gelegen ruimtes, waar ze zich voorstellen dat er geesten huizen die hun kippenvel bezorgen; ze beklimmen zelden de toren, waar ze hoogtevrees krijgen als ze naar beneden kijken of in de verte turen. Natuurlijk zijn er mensen die juist graag in de kelder verblijven, omdat ze zich beter voelen in het akelige donker dan in het licht dat hen confronteert met hun verantwoordelijkheden; terwijl anderen net de toren verkiezen, waar hun blik zich kan verliezen in onmeetbare verten die ze toch nooit zullen bereiken. Maar het meest ongelukkig zijn zij die heen en weer blijven lopen tussen de kelder en de toren, zich altijd op de trappen bevinden, en de echt bewoonbare ruimtes overlaten aan het verval en het stof.’

uit: Arthur Schnitzler, Aphorismen und Betrachtungen