Regisseur Tim Etchells bewerkte de roman Het dikke schrift, over een tweeling die tijdens WOII wordt ondergebracht op het Hongaarse platteland. De bondige, brutale zinnen van schrijfster Ágota Kristóf vormen de bouwstenen voor een beklemmende voorstelling, met naïeve logica en duistere humor uit barre oorlogstijden. 

We zitten nog steeds vast in een traditioneel mobiliteitsdenken waarin de vraag het beleid stuurt en het dus onvermijdelijk over meer infrastructuur gaat. After The Car brengt deze goede voorbeelden in beeld en zet de verbeelding in om over een nieuw mobiliteitsparadigma na te denken.

Oidipus, my foot (première 2011, Kaaitheater) was de eerste van drie theatervoorstellingen die samen The Agora Project heten en die nu hun beslag hebben gekregen in het boek AGORA. Met dit project gingen Ritsema en kompanen op zoek naar het publieke (politieke) karakter dat het theater ooit had.

In Nora (A Doll’s House), Henrik Ibsen wrote a sharply critical play about the traditional roles of husband and wife in 19th-century marriage. This time tg STAN will be performing in English; Nora is a fascinating story about moral condescension and social hypocrisy, but it is also a subtle critique of consumerism in the Europe of 2012. Nora has been selected for the 2013 Theaterfestival.

Welcome to the Jungle is een performance-installatie geïnspireerd door de global weirding, met welke term men de effecten van de global warming omschrijft.  Je baant je een weg door een desolaat en bevreemdend labyrint van spiegelfolie, een zintuiglijke jungle die prikkelt door haar overvloed aan pseudonatuurlijke stimuli. Je krijgt, net als de performers, een kostuum aan. Dat doet de verwarring op het parcours toenemen. Wie is toeschouwer?

De confrontatie van vijf dansers en acteurs met klassieke en hedendaagse muziek, dat is het vertrekpunt van Meg Stuarts nieuwe voorstelling Built to Last. De performers treden in relatie met het verleden en het verlangen naar een betere toekomst. De muziekscore vormt daarbij een levend orgaan dat meeademt en adem geeft.

Monika Gintersdorfer et Knut Klassen voyagent entre l’Afrique de l’Ouest et la scène artistique et théâtrale européenne. Ils ne partent pas en quête d’échanges réciproques inspirants et interculturels. Au contraire, les antagonismes entre blanc et noir constituent le moteur de leurs spectacles. Ils forment un groupe soudé avec leurs performeurs. Ensemble, ils créent du théâtre au rythme effréné de la scène artistique et des clubs d’Abidjan. Chaque soir aux Kaaistudio’s promet d’être un happening total avec au moins deux productions, danse, théâtre, musique et « style de vie »… 

Het Theaterfestival 13 - tg STAN doet Ibsens Nora of Een Poppenhuis (°1879) - over hoe Nora Helmer ontwaakt uit haar comfortabel bestaan als echtgenote en huismoeder dat ze nooit eerder in vraag stelde - gloeien van leven en authenticiteit.

Wat gebeurt er als mensen samenkomen, hoe verhouden we ons tot en in een groep? Rond die basisvraag maakte choreografe en performer Ivana Müller twee producties – u kan ze op één avond zien. In de grotezaalproductie In common is het publiek observator, in We are still watching deelnemer. Een uitgeschreven script leidt de toeschouwers langs onverwachte scènes en situaties.

De voorstellingen en installaties van Gisèle Vienne verleggen de grenzen tussen schijn en realiteit en openen zo een ‘andere’ wereld. In The Pyre: een danseres en een jongen in een lichttunnel die herinnert aan een nachtelijke metropool. Abstracte dans, tableau vivant en theatrale vertelling, op een fascinerende soundscape.