Rosas danst Rosas

Uitputting, volharding

In 1983 plaatst Anne Teresa De Keersmaeker haar net opgerichte dansgezelschap Rosas resoluut op de internationale kaart met Rosas danst Rosas. De choreografie bouwt verder op Fase – dat ze het jaar daarvoor creëerde – en is een ijkpunt geworden in de geschiedenis van de postmoderne dans. Abstracte bewegingen vormen het fundament waarop een gelaagde, bijna mathematische structuur vol herhaling de hoofdrol opeist. De heftigheid van die bewegingstaal wordt gecounterd door kleine, alledaagse gebaren. De repetitieve, ‘maximalistische’ muziek van Thierry De Mey en Peter Vermeersch kwam tegelijk met de choreografie tot stand.

Rosas danst Rosas is uitgesproken vrouwelijk. Vier danseressen dansen zichzelf, opnieuw en opnieuw en opnieuw. De uitputting en volharding die de dans vereist geeft gedaante aan een emotionele geladenheid. Tegelijk staat die scherp in contrast met het rigoureuze choreografische raamwerk van De Keersmaeker. Voor deze herneming danst een volledig nieuwe, jonge cast Rosas danst Rosas.

Riveting and exhausting, fascinating and relentless, brilliant and tedious, it is a mesmerizing exploration in synchronicity, patterning and rhythm. — NEW YORK TIMES

Rosas danst Rosas remains confrontational, retaining its considerable power to baffle, frustrate and intrigue. — The Observer

Reprise van een geniaal dansfeest — De Tijd

La magie intacte de “Rosas danst rosas” - La Libre

Trente-quatre ans après sa création, la pièce fondatrice de la compagnie d’Anne Teresa De Keersmaeker est de retour. Toujours aussi percutante. - Le Soir