Performatik 2013
White box? Black cube? Neem plaats in een tentoonstelling, loop rond in een voorstelling!
Lichamen sluipen meer en meer de musea binnen. Niet enkel de wandelende lichamen van de bezoekers maar ook die van dansers en choreografen. Afgelopen zomer opende Tate Modern (Londen) The Tanks: Art in Action. Het MoMa (New York) heeft al sinds 2008 performance art opgenomen in zijn hoofdprogramma. Een erg interessante evolutie, met onderliggend een aantal valkuilen. Kan performance art in de grote instituten zijn kritische, provocerende houding bewaren? Kijken musea en hun publiek verder dan de spektakel- of eventwaarde? Hoe conserveert men de livegebeurtenis?
Tijdens Performatik, de Brusselse biënnale van de performance art, betreden performers huizen als Bozar en Argos. Omgekeerd trekken beeldend kunstenaars als Turner Prize-winnaar Martin Creed of het jonge duo Hippolyte Hentgen de theaterzaal in.
Vertrekpunt en kern van deze editie zijn ontmoetingen tussen kunstenaars uit de podiumkunsten en uit de beeldende kunst, waarbij er tijd is om elkaars wereld af te tasten en samen tot iets nieuws te komen. Choreografen en beeldend kunstenaars gaan samen aan de slag: Maria Hassabi meets Jimmy Robert, Vincent Dunoyer meets Berlinde de Bruyckere, Trajal Harrell meets Sarah Sze.
De act van het tekenen loopt als een rode draad doorheen het festival, ondermeer bij Q-O2 en in CENTRALE. Taal blijft belangrijk, bij Orla Barry en Philipp Gehmacher. Artiesten als Ivo Dimchev, Zhana Ivanova en Meggy Rustamova zoeken een andere verhouding op met de toeschouwer/deelnemer.
Meer dan ooit vloeien expo en performance in elkaar over, in formats van gemiddeld een half uur. U kan dus naar hartelust combineren en proeven van de rijke waaier die performance vandaag is. Welkom!
