Work No. 1020 Ballet

Klassiek ballet & punk
De werken van beeldend kunstenaar Martin Creed (1968) zijn vaak het resultaat van een strikt toegepast concept of een structuur waarin het werk kan bewegen en interageren met de toeschouwer. In 2001 won hij de Turner Prize voor The Lights Going On and Off (Work No. 227): een lege kamer waarin het licht om de vijf seconden aan en uit ging. Voor Work No. 850 (2008) liet hij vier maanden lang om de 30 seconden een atleet op topsnelheid door de gangen van Tate Britain rennen. Creed is ook muzikant. In 1994 richtte hij de band Owada op. Drie jaar later maakte hij een compositie voor orkest. De achttien muzikanten zaten in een lijn volgens de toonhoogte van elk instrument. Door het spelen van akkoorden gingen golven van geluid door de lijn en werd een sterk auditief en visueel effect gecreëerd. Creeds muzikale composities en voorstellingen zijn vaak parallel te zien met zijn beeldende werk.
  
In Performatik tonen we Work No. 1020 Ballet. Martin Creed structureert het aan de hand van de vijf basisposities van het klassiek ballet, van cijferreeksen en van het alfabet. Een en ander blijkt een onuitputtelijke bron van humor en creativiteit. Ondersteund door poëtische punkrock (live!) doet Creed terloops uitspraken over compositie, dans en het leven.

With a mish mash of humour, ad libbing and rhetorical questions, it’s eccentric, imaginative, self-indulgent, artistic. Drawn into the whole repetitive, rhythmic music and movement, beat by beat, step by step, this is an utterly hypnotic multi-media performance. - Edinburgh Guide

Most ballet is not very funny. But by using just the five basic positions of ballet, Martin Creed — better known for his art than his choreographic skills — offers a playful and engaging 70 minutes of repetitions where the limitations actually become the springboard of creativity. - The Guardian