BRUNO

BRUNO emerges from the mist like a stranded ship, a sigh left there. It cascades away into a pause. A piece of hole. Something that doesn’t happen. A breeze of what didn’t take place. A haunting. To let ourselves be haunted, to let ourselves be sang, to sigh, together. To not do much. To step aside, to let a rumbling moment pass, to weave thoughts against a break, to nestle inside of a break. To brake, together. To rest, to be absent from an event, together. To caress a thought. To rest, to stay there. To not worry about a flow, to do things in vain. To not write scores, protocols, to wait, cry, stop, to not fill, to hold back the filling, to dance next to our shoes. To open a hand and let go, to not hold back, to lighten, to tenderly support, to relieve. BRUNO, a follow spot, an anticipation, a point of dew, an erotic assembly, a blinking dance.  À cheval between languages, BRUNO strips the writing away from the dance, in chains, in lights, beaming, vaping, a somber extravaganza folded into a room.

--

Stel je een toren voor van ontelbare lampen en lichtbronnen. Hij komt zoemend, krakend en knetterend tot leven op het ritme van schakelgeluiden. Vernoemd naar de lichtontwerper Bruno Pocheron, brengt BRUNO danssequenties samen die schommelen tussen figuratie en abstractie, waarbij drie dansers hun bewegingen uitproberen alsof het kleren zijn: elke aanraking, elk gebaar, al is het vluchtig, is voor altijd ingeprent.

• Alix Eynaudi studeerde ballet aan de Opera van Parijs en maakte deel uit van de eerste generatie PARTS-dansers. Ze danste zeven jaar bij Rosas en was als performer ook te zien bij o.a. Boris Charmatz en Jennifer Lacey. In het Kaaitheater stond ze eerder met eigen werk als Chesterfield, Supernaturel, Edelweiss, Monique en Exit (samen met Kris Verdonck).

• De Berlijnse Bruno Pocheron ontwerpt licht en geluid voor performances. In zijn werk duiken vaak sprekende en zingende gloeilampen op. Daarnaast co-managet hij de Tanzhalle Wiesenburg in Berlijn. Met zijn ontwerpen lichtte hij het Kaaitheater al eerder uit bij de voorstelling We to Be van Mette Edvardsen en Anatomie van Anne Juren.