Gounouj

‘Gounouj’ betekent kikker in het Creools, in het bijzonder in bepaalde regio’s van Guadeloupe. Voor Gounouj inspireerde Léo Lérus zich door de site van Gros Morne/Grande-Anse, een gebied in Guadeloupe dat zich in een ‘climaxfase’ bevindt: het is een omgeving waarin fauna, flora en atmosferische omstandigheden zich op het punt van perfecte balans bevinden. Onder invloed van menselijke activiteit en klimaatverandering, komt het behoud van die stabiliteit vandaag sterk in het gedrang. 

De vraag rond het behoud van onze omgevingen brengt een complexe mix van emoties met zich mee: verdriet, ontmoediging, teleurstelling, woede en hopeloosheid contrasteren met een honger naar hoop en een positieve toekomst. Hun tegenstrijdigheid resoneert in begrippen als saudade en bousyè. Saudade [sodadʒi], een Portugees woord zonder Engels of Nederlands equivalent, verwijst naar een complexe emotionele toestand tussen nostalgie, zoete droefheid en hoop, in relatie tot de tijd die verstrijkt. Bousyè [bu:sjɛ] is een Creools woord uit Guadeloupe dat letterlijk de toestand beschrijft van een schaaldier tijdens het vervellen: zijn schelp verzacht en verzwakt om een nieuwe, grotere schelp te kunnen maken. Figuurlijk gesproken is het iemands acceptatie van hun eigen kwetsbaarheid om zo een noodzakelijke ontwikkeling te verwelkomen. Verder verwerkt Gounouj ter plaatse opgenomen geluiden van vogels, een ruwe zee en een symfonie van kikkers die op karakteristieke wijze het ontwaken op de plek capteert: ergens in de schemerzone tussen dag en nacht. 

Saudade en bousyè voeden de bewegingen van dansers als een ‘spanning tussen tegengestelden’: een passage tussen polariserende toestanden. Het resultaat is een energieke en dynamische voorstelling, voortgestuwd door een compromisloos, fysiek dansgenot.  

• Léo Lérus (Les Abymes, Guadeloupe, 1980) leerde voor het eerst de traditionele dans uit Guadeloupe ,‘Gwoka’ ,net als hedendaagse en klassieke dans met choreograaf en leraar Léna Blou. Op haar advies ging hij op veertienjarige leeftijd studeren aan Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris (CNSMDP) om zich te scholen als hedendaagse danser. In 1999, begon hij zijn professionele carrière bij verschillende internationale dansgezelschappen, waaronder the Random Dance Company (Wayne McGregor), the Batsheva Dance Company (Ohad Naharin), the WinterGuests (Alan Lucien Oyen) and the L-E-V Dance Company (Sharon Eyal/Gai Behar). Vanaf 2010 volgde zijn eerste creaties, gepresenteerd op verschillende internationale locaties en festivals: Festival Sur les Frontières in Chaillot - Théâtre national de la Danse, Paris.