The Concretely WE: Voices From Within the Camp

Mohamed-Ali Ltaief gaat kritisch aan de slag met de geluidsarchieven van het Berliner Phonogramm-Archiv, een onderdeel van het Etnologische Museum in de Duitse hoofdstad. In zijn onderzoek drijft het verhaal van Sadok Ben Rachid, een Tunesische dichter, zanger en gevangene uit de Eerste Wereldoorlog, naar boven. Hij werd in 1914 gerekruteerd door de Fransen voor hun Noord-Afrikaanse strijdkrachten en een jaar later gevangengenomen door het Duitse leger in Ieper. In een collectieve voorstelling laten Ltaief, Fofana en Tarxun feit en fictie in elkaar overlopen.

Tussen 1915 en 1918 maakte de Pruisische Phonografische Commissie opnames in Wünsdorf, een gevangenkamp in de buurt van Berlijn waar Sadok samen met anderen werd vastgehouden. Deze geluidscollecties werden uitgevonden in de context van de Eerste Wereldoorlog onder het geweld van het Europese kolonialisme, waar de classificatie gebaseerd was op een etnische speculatie die onderscheid maakte tussen populaire muziek (niet-modern), traditionele muziek (historisch) en moderne muziek (Europees). Ltaief herenigt deze geluidsarchieven met de poëzie van Ben Rachid en het toneelstuk Parallel Hands (1949) van Frantz Fanon in één voorstelling.

Geïnspireerd door het werk van Fanon over de gevolgen van koloniale onderdrukking en de gevangenneming van stemmen en lichamen, wil Ltaief een tegengeluid creëren om de koloniale classificatie in de vroege geluidsarchieven te bestrijden. Sadok Ben Rachid is hiervoor een goede leidraad. Zijn sonische weigering/poëzie is letterlijk en figuurlijk een tegenstem. De performance is gebaseerd op Sadoks originele geluidsopnames en gaat in op tegenarchieven. Het bevraagt de dispositie van sonisch archiefmateriaal in deze koloniale collecties door de etnomusicologische aporia te verplaatsen en ontrafelt de houding van het Humboldt Forum (Berlijn) ten opzichte van deze pagina's uit de geschiedenis: als een oorverdovende stilte.

• Mohamed-Ali Ltaief is een kunstenaar en schrijver, geboren in Tunesië en wonend in Berlijn. Zijn werk verkent noties van temporaliteit, ruimtelijkheid en geo-filosofie, en is vooral geïnteresseerd in de niet-gevestigde kunstgeschiedenis, die verloren raakte of werd achtergelaten door de singuliere, ‘universele’ geschiedenis van de moderniteit. Enkele van zijn projecten zijn Ghosts of Meaning (2019) gepresenteerd op het Present Is Not Enough Festival, HAU2, Berlijn, Duitsland (2019), The Path of the Sun or the Bare Life (Madrasa El Achouria, Medina van Tunis, Tunesië, 2021), en de geluidperformance en publicatie The Strangeness of the Stranger (Book Works en Radio Resonance, Londen, Engeland, 2021). 

• Lamin Fofana is een kunstenaar en muzikant die momenteel in New York woont. Zijn muziek contrasteert de realiteit van onze wereld met wat daarbuiten ligt en verkent vragen over beweging, migratie, vervreemding en erbij horen. Zijn laatste releases zijn Ballad Air & Fire, Shafts of Sunlight en The Open Boat (een albumtrilogie). In 2021 ontving Fofana een Foundation for Contemporary Arts Grants to Artists en werd hij genomineerd voor de National Gallery Prize in Duitsland. Fofana presenteert een maandelijkse radioshow op NTS Radio, een Londense online radio. 

• Tarxun (Farshad Xadjehnassiri) is een Iraanse geluidskunstenaar en stedelijk onderzoeker uit Berlijn. Die studeerde architectuur, BA aan de Azad Universiteit van Teheran en MA geluidsstudies aan de Berlijnse Universiteit voor de Kunsten. Tarxun bevraagt actief de vage grenzen van ambachten op een performatieve manier. Tarxun had installaties in TADAEX (Teheran 2016), met GAPS curatorial (Londen 2017, Teheran&Turijn 2019), Virtual AMOUR (Berlijn Art Week 2019), evenals solo- en groepsperformances.