The traumatised body: a practice of listening, processing and remembrance

Wanneer dansers uit het globale zuiden zich bewegen binnen Europese instituten, zijn zij geen neutrale lichamen die performen op neutrale podia. Velen van hen zijn verbannen, ontwricht, gespleten, ontworteld. Velen van hen zoeken vormen van verzet, aanklacht, verwerking, samenhang, terwijl ze helen van de kwetsuren die ze meedragen en van het onrecht waarvan ze onderwerp of getuige zijn. Als ze niet toegeven aan dezelfde dynamiek die deze omstandigheden juist veroorzaakt, creëren ze met hun werk ruimte voor solidariteit, toevlucht en transformatie. Het collectief ‘Dancing at the Crossroads (as we walk)’ wil aan dit soort werk een ode brengen, en aan de mensen die het uitvoeren. De kunstenaars van het collectief creëren een moment van samenzijn zonder discussie of argumenten, een moment dat helend en integrerend is voor zowel de gasten als de kunstenaars zelf, om met elkaar te spreken en naar elkaar te luisteren, en om herdenking in de praktijk te brengen.

Iedereen is welkom, maar er wordt voorrang gegeven aan kunstenaars en cultuurwerkers van de diaspora.

• De afgelopen drie jaar kwamen Fabián Barba, Cecilia Lisa Eliceche, Moya Michael, Sujata Goel, Jolie Reymond Ngemi en Carlos Maria Romero aka Atabey Mamasita regelmatig samen om te schrijven, werken en praten onder de groepsnaam Dancing at the Crossroads (As We Walk). Alle zes zijn ze niet-Europese dansprofessionals met een migratieachtergrond die op een bepaald moment in Vlaanderen hebben gestudeerd of gewoond, of die daar nog steeds verblijven. Met hun gezamenlijk werk willen ze kolonialisme en racisme in de internationale dansnetwerken van West-Europa onthullen en aankaarten. De afgelopen twee jaar werden ze ondersteund door workspacebrussels als huiskunstenaars. Na een periode van traag en geduldig werk delen ze hun proces nu met een publiek. Het programma van vijf dagen bestaat uit lezingen, performances en gesprekken.