Libya

Acht dansers en een reeks lijnen op de grond lijken de sporen van een bewegende constellatie te traceren. De dansers bewegen in een prachtig evenwicht tussen extreme vrijheid en collectieve eenheid, als bladeren in de wind. Het gezang dat ze aan elkaar doorgeven, wordt het element dat hen bindt. Libya brengt hulde aan de erfenis van de Amazighs, wiens ambachten, wetenschap, filosofie en cultuur worden overgedragen via taal, verhalen, dans en liederen. Radouan Mriziga creëerde een dansperformance die opgebouwd is als een landschap waarin we ons kunnen verliezen, een territorium dat niet te veroveren is maar dat vraagt om gecontempleerd te worden. We horen onder andere tarab muziek: een genre uit de Maghreb regio dat gekenmerkt wordt door lange temporaliteiten, intensiteit en ingehouden emotionaliteit. Het nodigt de luisteraar uit zich over te geven en zich te laten meevoeren door de muziek. Libya roept datzelfde gevoel van overgave op, aan dans en het onbekende. Een effect dat in Brussel versterkt wordt door de indrukwekkende hal van de Mercerie, met haar decadente en somptueuze verticaliteit. Libya situeert zich tussen performance, choreografie, landschap, tarab en rap, en transformeert dans tot een landschap van verhalen.