Songing With Our Ancestors: Hydrofeminisms

Deze laatste sessie in A Series of More-Than-Human Encounters is volledig gewijd aan verhalen over de oceaan, in relatie met hydrofeminisme.

De oceaan bevat talrijke verhalen over verwantschap tussen het menselijke en het meer-dan-menselijke. Een van die verhalen gaat over de oude oceanische voorouders van onze huidige (menselijke) watermassa's. Sporen van veel van deze voorouders, zoals de amoebe of de kwal, zijn nog steeds aanwezig in het menselijk lichaam.

Deze laatste sessie in A Series of More-Than-Human Encounters is volledig gewijd aan verhalen over de oceaan, in relatie met hydrofeminisme. Deze vorm van feminisme is in het bijzonder sensitief ten opzichte van waterwezens en hoe we solidair met hen kunnen zijn. Deze denkpraktijk is ook geïnspireerd door muziek en het maken van liederen – songings –, omdat dit een middel kan zijn om gemeenschap tussen soorten te creëren, en om weerstand te bieden. Wij stellen daarom voor om samen te werken met deze voorouders in praktijken van schrijven, zingen en verhalen vertellen. We beschouwen het luisteren naar hen als essentieel voor het vinden – en helen – van onze meer-dan-menselijke stem(men) in tijden van stijgende waterspiegels.

Met Marialena Marouda, The Oceanographies Institute (TOI), queer, zwarte en feministe dichter en onderzoeker Alexis Pauline Gumbs,  en schrijver, radio dj en docent Peggy Pierrot.

20:00 – Verwelkoming door Goedele Nuyttens (Crosstalks)
20:10 – Marialena Marouda & Charlie Usher: Songing with the Oceanographies Institute
20:30 – Lezing door Alexis Pauline Gumbs (via Zoom)
21:05 – Conversatie met Alexis Pauline Gumbs en Daniela Bershan
21:25 – Q&A met het publiek
21:40 – Einde

• Marialena Marouda (geboren in 1982, Athene) werkt op het snijvlak tussen performance, geluidskunst en orale poezie. Ze studeerde Filosofie en Visuele Kunsten aan de Columbia University in New York en vervolgde haar studies aan het Intstitute for Applied Theatre Studies aan de University of Giessen in Duitsland. In mei 2018 intitieerde zij het Oceanographies Institute (TOI) als onderdeel van haar onderzoek aan de Advanced Performance and Scenography Studies Program (a.pass) in Brussel. TOI richt zich in essentie op de relatie tussen twee massa’s water: het menselijk lichaam en de wereldoceanen. Daarbij schenkt het TOI in het bijzonder aandacht aan affectieve en sensuele ontmoetingen tussen deze twee lichamen. Eerder dan de zee ‘op zichzelf’, als losstaand van de mens, te onderzoeken, verkent dit instituut de verhoudingen van onze handen tot modder, onze oren tot brekende golven of onze voeten tot het gevoel te zinken. Ze verzamelen, analyseren en re-enacten mensen hun persoonlijke verhalen over hun ontmoetingen met de oceaan. In 2019 sloten de componist Charlie Usher en performance-maker Elpida Orfanidou zich aan bij TOI, waarmee ze hun praktijken van liederen maken – songings – en stemvoering lieten binnestromen in het werk van het instituut.  

• Charlie Usher (BE/UK) is een componist die in Brussel woont en werkt met heart-on-sleeve cultural samples, roterende en handgemaakte speakerinstallaties, live instrumenten, en horizontale tijdstructuren. Zijn werk was te horen en werd geïnstalleerd in Beursschouwburg Brussel, Lincoln Center NYC, South Bank Centre Londen, Oscillation/Q-02 Brussel, MaerzMusik/Haus der Berliner Festspiele, ImPulsTanz/Burgtheater im Kasino Wenen, International Film Festival Rotterdam, Galerie DuflonRacz Brussel, STUK Leuven, en toerde meerdere malen in de VS en UK met meerdere BBC radio-uitzendingen. Samen met Marialena Marouda en Elpida Orfanidou maakt hij deel uit van het TOI, een onderzoeksinstituut dat zich bezighoudt met de relaties tussen mens en oceaan.

• Alexis Pauline Gumbs’ hybride schrijfpraktijk put uit zowel poëzie als zwarte feministische theorie en theoretici. De oceaan staat centraal in haar werk als een plek van zowel trauma als heling. Ze gaat in op de horror van de Middenpassage, en hoe deze haar en haar menselijke voorouders getekend heeft. Ze wendt zich tot dub-muziek als bron van inspriatie en vorm van verzet.  Haar schrijven vormt een medium om te luisteren en om ritmes te creëren, wat haar in staat stelt om in dialoog te gaan met haar voorouders, zowel de menselijke als oceanische. Ze streeft daarom naar een identificatie met zeezoogdieren die voorbij gaat aan de wetenschappelijke benamingen (van hun soort of geslacht) en richting het verworden tot walvis, dolfijn of zeehond. Zeezoogdieren weten namelijk hoe ze onder water moeten overleven, samenwerken en (ont)leren op manieren die de menselijke maatschappij zou moeten inspireren en voorbereiden op een vloeibare toekomst.