Verklärte Nacht

Romantisch liefdesverhaal

Voor het schrijven van zijn compositie Verklärte Nacht (1899) inspireerde Arnold Schönberg zich op een gedicht van Richard Dehmel, over een vrouw die op een maanverlichte nacht haar geliefde vertelt dat ze zwanger is van het kind van een andere man. Voor haar choreografie uit 1995 ensceneerde Anne Teresa De Keersmaeker het verhaal door gebruik te maken van zes koppels, waaruit twee vrouwen als solist naar voren traden.

Deze groepschoreografie herschrijft zij nu tot een duet. Daardoor komen zowel het muzikale als het narratieve aspect op de voorgrond te staan. De moeilijke communicatie tussen de man en de vrouw, hun voortdurende twijfel tussen loyaliteit en weerstand, wordt opgeroepen aan de hand van eindeloze variaties op dezelfde muzikale motieven. Schönbergs lyriek, vooral gedragen door de violen, voert ons mee in de gevoelswereld van de geliefden: expressieve crescendo’s en diminuendo’s weerspiegelen hun veranderende stemmingen en gidsen ons doorheen het gedicht.

Een schaamteloos romantisch liefdesverhaal, in het donkere licht van een Verklärte Nacht.