De mythe van de groene economie

De klok tikt ongenadig: het klimaat verandert. We moeten samenwerken: allemaal tegen CO₂. Kiezen voor groen is niet alleen belangrijk om de klimaatverandering tegen te gaan, het maakt een land ook 'sterker, gezonder, veiliger, innovatiever, competitiever en gerespecteerder', zo stelt Thomas Friedman, columnist van The New York Times. 'Is er iets denkbaar dat vanderlandslievender, kapitalistischer en geostrategischer is dan dat?'

De mythe van de groene economie ontrafelt de mythe van de groene economie in al haar dimensies: van emissiehandel tot duurzaam consumeren, van bevolkingscontrole tot technologisch optimisme. Maar het tekent ook een aantal krachtlijnen uit voor een alternatief. De transitie naar een duurzame toekomst kan niet zonder diepgaande maatschappijverandering, stellen de auteurs. En zo'n verandering vraagt precies meer sociale gelijkheid, meer democratie en minder markt.

Anneleen Kenis (1980) is licentiaat in de psychologie en de duurzame ontwikkeling en menselijke ecologie. Ze is onderzoekster aan de universiteit van Leuven waar ze werkt aan een doctoraat over ecologisch burgerschap, bewegingsopbouw en politisering.

Matthias Lievens (1980) is licentiaat in de filosofie, politieke wetenschappen en antropologie en doctor in de politieke filosofie. Momenteel werkt hij als postdoctoraal onderzoeker aan de universiteit van Leuven. Hij is actief in de vzw Climaxi, en is (co-)auteur van Gebroken vitrines. De andersglobalisten tien jaar na Seattle en van Socialisme en democratie in de 21ste eeuw.