Drumming

Draaikolk van levensenergie

Drumming (1998) is zonder twijfel een van Anne Teresa De Keersmaekers meest fascinerende choreografieën: een ononderbroken, wervelende dans op een krachtige percussiepartituur van Steve Reich. De Keersmaeker bevestigde hiermee haar geprivilegieerde relatie met de bekende New Yorkse minimalist: zijn muziek was al bij Fase (1982), haar debuut als choreografe, haar leidraad.
  
Reich schreef Drumming in 1970-1971, kort na een etnomusicologisch studieverblijf in Ghana. Het werk werd geschreven voor negen percussionisten en enkele stemmen. De partituur vertrekt vanuit één enkel obsederend  ritmisch motief : dit vermenigvuldigt zich en ontplooit zich in een rijke variëteit aan texturen. De muziek bestaat uit vier contrasterende delen waarin men naast vellen, hout en metaal ook de subtiele aanwezigheid van stemmen hoort. Reich gaat hier tot het uiterste van zijn techniek der ‘graduele processen’ die hij reeds in Piano Phase (een deel van Fase ) exploreerde:  door te versnellen ‘ontwrichten’  de muzikanten bijna onmerkbaar hun unisono  waardoor er een eindeloos spel van zich spiegelende canons ontstaat. Die bezwerende partituur brengt het Ictus ensemble met een adembenemende precisie tot leven.
  
In haar choreografie respecteert Anne Teresa De Keersmaeker de geest van de partituur en verrijkt haar tegelijkertijd: de hele choreografie van Drumming ontstaat uit één enkele bewegingszin die voortdurend herhaald, getransformeerd, omgekeerd, versneld of veranderd wordt. Op die manier ontstaat er een complexe ononderbroken beweging, een overweldigende ode aan de spiraal. Op de vloer hebben de dansers een ingewikkeld web van geometrische trajecten uitgetekend waarover zij zich bewegen met stijgende kracht en snelheid. Wanneer de trommels zwijgen en de lichamen tot stilstand komen, beseft de toeschouwer pas wat hij heeft meegemaakt: een bedwelmende tocht, een golf van pure dans en pure klank, een draaikolk van levensenergie.