Encore

Een ‘encore’ is een bisnummer. In het Frans klinkt het ook als ‘en corps’, letterlijk ‘in het lichaam’. Vincent Dunoyer is niet enkel gefascineerd door beweging op zich maar ook door hoe bewegingen worden doorgegeven en veranderen afhankelijk van het lichaam, het verhaal, de tijd, de context.

Dunoyers repertoire als danser werd voor hem gechoreografeerd door Steve Paxton, Anne Teresa De Keersmaeker, Wim Vandekeybus, Raimund Hoghe e.a. Voor Encore laat hij het dansen door vijf andere dansers. Encore brengt dus een dubbele rolverandering: vijf jonge dansers nemen Dunoyers rol van danser over, terwijl Dunoyer op zijn beurt de rol van de choreograaf op zich neemt. Door dit dansmateriaal in tijd en ruimte te herorganiseren wil hij nieuwe en onverwachte poëtische associaties creëren.

De Morgen: ‘Encore biedt een "crashcourse" in recente dansgeschiedenis. Het is ook een melancholische mijmering over het vluchtige van die dans.’

- ‘The Memory of the Body’: 10/2, 22:00

Vincent Dunoyer startte zijn carrière in 1989 als danser bij Wim Vandekeybus. Van 1990 tot 1996 maakte hij deel uit van Anne Teresa De Keersmaekers gezelschap Rosas. In 1997 toerde hij internationaal met 3 solos for Vincent, drie solo’s voor hem gechoreografeerd door The Wooster Group, Steve Paxton en Anne Teresa De Keersmaeker. Sinds 1998 werkt Dunoyer als freelance danser en choreograaf. Hij creëerde Etude #31 (1999), Vanity (1999), waarvoor hij the Mouson Award van het Mousonturm kunstencentrum in Frankfurt ontving, The Princess Project (2001), Solos for Others (2003), Cadavre Exquis (2005) en Sister (2007), een duet met Anne Teresa De Keersmaeker.