Deutsche Angst / Im Bade wannen / Flut

Een hommage aan de expressionistische dans

Op het festival van Avignon 2005 creëerde de Vlaamse choreograaf Marc Vanrunxt de solo Deutsche Angst, gedanst door Etienne Guilloteau op percussiemuziek van de Amerikaanse componist James Tenney. Voor het eerst schreef Vanrunxt hiermee een solo voor een ander mannelijk lichaam dan het zijne. Vanuit het hem eigen idioom van verstilling en vertraging keert Vanrunxt met Deutsche Angst terug naar een lichaam in volle beweging, een lichaam dat een weg in de ruimte aflegt, een lichaam dat ons uitnodigt tot aandachtig kijken, zoals ook de op de scène aanwezige percussionist Fedor Teunisse uitnodigt tot luisteren. De bewegingstaal waarvan Vanrunxt zich hier bedient, verwijst even naar de inspiratiebron van zijn vroege werken, nl. de Centraal-Europese Ausdruckstanz, de Duitse expressionistische lichaamstaal van choreografen als Mary Wigman.

Precies om de oorsprong van deze dans van Vanrunxt te verhelderen, om hem van een historische duiding te voorzien, worden op deze avond twee choreografieën van Susanne Linke naast Deutsche Angst geplaatst. Susanne Linke is samen met Pina Bausch en Reinhild Hoffmann een van de pioniers van het Duitse danstheater en dus erfgename van de expressionistische bewegingstaal. Susanne Linke vertolkt zelf haar solo Im Bade wannen, haar bekendste choreografie. Ze toont een vrouw in een alledaagse situatie, nl. in haar badkamer, geconfronteerd met haar badkuip en met haar eigen verveling. Dat Linke zelf deze reeds lang niet meer gedanste choreografie terug opneemt, voegt een nieuwe laag aan het werk toe, nl. die van een ouder wordend lichaam dat zich lang vervlogen bewegingen herinnert.

De tweede solo heet Flut en wordt gedanst door Linkes leerling, collega en artistieke verwant Urs Dietrich. Op de langzaam tot een crescendo opgevoerde Elegie van de Franse componist Gabriel Fauré gaat Dietrich een duet aan met een lang stuk stof dat een stroom, een rivier verbeeldt: een man alleen in dialoog met een natuurelement, een dialoog over aanpassing en bevrijding, geborgenheid en eenzaamheid, angst en moed, ontstaan en vergaan.